Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam (Κάτω Χώρες) στις 25 Απριλίου 2017 – Χ κατά Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie
(Υπόθεση C-213/17)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Rechtbank Den Haag, zittingslplaats Amsterdam
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγων: Χ
Καθού: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie
Προδικαστικά ερωτήματα
Πρέπει το άρθρο 23, παράγραφος 3, του [κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 (στο εξής: κανονισμός «Δουβλίνο» 1 ] να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η Ιταλία κατέστη το υπεύθυνο κράτος μέλος για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας που ο προσφεύγων υπέβαλε στις 23 Οκτωβρίου 2014 σε αυτή τη χώρα, και τούτο παρά το γεγονός ότι οι Κάτω Χώρες ήσαν το πρώτο υπεύθυνο κράτος μέλος λόγω των αιτήσεων διεθνούς προστασίας, κατά την έννοια του άρθρου 2, αρχή και στοιχείο δ΄, του κανονισμού «Δουβλίνο», οι οποίες είχαν προηγουμένως υποβληθεί σε αυτό το κράτος και εκ των οποίων η τελευταία αίτηση εξακολουθούσε τότε να εκκρεμεί στις Κάτω Χώρες, επειδή το Raad van State [Συμβούλιο της Επικρατείας (Κάτω Χώρες)] δεν είχε ακόμη αποφανθεί επί της αιτήσεως αναιρέσεως που ο προσφεύγων είχε καταθέσει κατά της [...] αποφάσεως [AWB 14/13866] του [δικάζοντος δικαστηρίου] της 7ης Ιουλίου 2014;
Προκύπτει από το άρθρο 18, παράγραφος 2, του κανονισμού «Δουβλίνο» ότι, αμέσως μετά την υποβολή του από 5 Μαρτίου 2015 αιτήματος εκ νέου αναλήψεως, οι ολλανδικές αρχές έπρεπε να αναστείλουν την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας που εξακολουθούσε να είναι εκκρεμής στις Κάτω Χώρες κατά τον χρόνο υποβολής του προαναφερθέντος αιτήματος και ότι έπρεπε να δώσουν τέλος σε αυτήν κατά την παρέλευση της προθεσμίας του άρθρου 24 ανακαλώντας ή τροποποιώντας την προγενέστερη απόφαση της 11ης Ιουνίου 2014 περί απορρίψεως της από 4 Ιουνίου 2014 αιτήσεως ασύλου;
Αν το δεύτερο ερώτημα χρήζει καταφατικής απαντήσεως, μήπως η ευθύνη για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας του προσφεύγοντος δεν μεταβιβάστηκε στην Ιταλία, αλλά εξακολουθεί να βαρύνει τις ολλανδικές αρχές, επειδή ο καθού δεν ανακάλεσε ούτε τροποποίησε την απόφαση της 11ης Ιουνίου 2014;
Μήπως, μη έχοντας πληροφορήσει τις ιταλικές αρχές ότι αίτηση αναιρέσεως στη δεύτερη διαδικασία ασύλου εξακολουθούσε να εκκρεμεί στις Κάτω Χώρες ενώπιον του Raad van State (Συμβουλίου της Επικρατείας), οι ολλανδικές αρχές παρέβησαν την υποχρέωση που έχουν από το άρθρο 24, παράγραφος 5, του κανονισμού «Δουβλίνο» να παράσχουν στις ιταλικές αρχές τις πληροφορίες που θα τους έδιναν τη δυνατότητα να εξακριβώσουν αν το δικό τους κράτος μέλος ήταν υπεύθυνο με γνώμονα τα κριτήρια του κανονισμού αυτού;
Αν το τέταρτο ερώτημα χρήζει καταφατικής απαντήσεως, οδηγεί η παράβαση αυτή στο συμπέρασμα ότι ως εκ τούτου η ευθύνη για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας του προσφεύγοντος δεν μεταβιβάστηκε στην Ιταλία αλλά εξακολουθεί να βαρύνει τις ολλανδικές αρχές;
Αν η ευθύνη δεν εξακολουθεί να βαρύνει τις Κάτω Χώρες, μήπως τότε, λαμβανομένης υπόψη της παραδόσεως του προσφεύγοντος από την Ιταλία στις Κάτω Χώρας στο πλαίσιο της ποινικής υποθέσεως που τον αφορούσε, οι ολλανδικές αρχές έπρεπε, δυνάμει του άρθρου 17, παράγραφος 1, του κανονισμού «Δουβλίνο» και κατά παρέκκλιση από το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού, να εξετάσουν την υποβληθείσα από αυτόν στην Ιταλία αίτηση διεθνούς προστασίας, οπότε οι ολλανδικές αρχές ευλόγως δεν είχαν δικαίωμα να ασκήσουν την κατά το άρθρο 24, παράγραφος 1, του κανονισμού «Δουβλίνο» δυνατότητα να ζητήσουν από τις ιταλικές αρχές την εκ νέου ανάληψη του προσφεύγοντος;
____________
1 Κανονισμός (ΕΕ)
604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αιτήσεως διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα (EE 2013, L 180, σ. 31).