Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2006 r.- Aalberts Industries i in. przeciwko Komisji
(Sprawa T-385/06)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Aalberts Industries NV (Utrecht, Niderlandy), Aquatis France (La Chapelle St. Mesmin, Francja) oraz Simplex Armaturen + Fittings GmbH & Co. KG (Argenbühl-Eisenharz, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Wesseling i M. van der Woude)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
stwierdzenie nieważności art. 1, 2 lit. a) i 3;
stwierdzenie nieważności art. 2 lit. b) ust. 2 w zakresie dotyczącym spółek Aquatis i Simplex;
ewentualnie, istotne obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżące;
w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące wnoszą o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 4180 wersja ostateczna z dnia 20 września 2006 r. w sprawie COMP/F-1/38.121 - Złącza, w której Komisja stwierdziła, że skarżące wraz z innymi przedsiębiorstwami naruszyły art. 81 WE i art. 53 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym poprzez ustalanie cen, uzgadnianie cenników, uzgadnianie zniżek i rabatów, uzgadnianie mechanizmu wprowadzania podwyżek cen, przydział rynków krajowych, przydział klientów oraz wymianę innych informacji handlowych.
Na poparcie swej skargi skarżące podnoszą pięć zarzutów mających na celu wykazanie, że decyzja Komisji została oparta na oczywistych błędach w ocenie i naruszeniach art. 81 WE oraz ogólnych zasad dotyczących dobrej administracji.
W pierwszej kolejności skarżące podnoszą, że spółka Alberts nie wywierała decydującego wpływu na handlowe zachowania jej spółek zależnych Aquatis i Simplex Armaturen + Fittings oraz że spółka Alberts obaliła domniemanie tego decydującego wpływu. Spółka Alberts nie powinna zatem ponosić odpowiedzialności za zarzucane spółkom Aquatis i Simplex Armaturen + Fittings naruszenia.
Po drugie skarżące podnoszą, że niektóre dokumenty i oświadczenia świadczące przeciw skarżącym wykraczają poza sporny okres, ponieważ odnoszą się one do zdarzeń po 1 kwietnia 2004 r., natomiast inne dowody nie mogą być wykorzystane przeciw skarżącym, ponieważ nie były zawarte w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów skierowanym do skarżących, a nawet gdyby były, to zdaniem skarżących wspomniane dokumenty i oświadczenia, ujęte indywidualnie bądź łącznie, nie wykazują naruszenia art. 81 WE z ich strony.
Po trzecie skarżące utrzymują, że dowody wskazane przez Komisję nie wykazują w sposób wystarczający pod względem prawnym, że cały kartel funkcjonował po przeprowadzeniu kontroli w kwietniu 2001 r. Skarżące dodają, że zaskarżona decyzja nie zawiera uzasadnienia dotyczącego związku między rynkowym zachowaniem skarżących i zarzucaną zmową.
W czwartej kolejności skarżące podnoszą, że grzywna powinna zostać obniżona, ponieważ Komisja niewłaściwie zastosowała wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien i popełniła błędy przy obliczaniu grzywny poprzez bezprawne ustalenie początkowej kwoty grzywny, biorąc pod uwagę, że zarzucane naruszenie nie może zostać uznane za "bardzo poważne", rzeczywiste oddziaływanie naruszenia na rynek nie zostało prawidłowo uwzględnione, a rozmiar właściwego rynku geograficznego ustalono błędnie jako EOG.
Skarżące twierdzą ponadto, że Komisja naruszyła art. 253 WE, ponieważ zaskarżona decyzja nie zawiera żadnego uzasadnienia w zakresie nałożenia dodatkowej grzywny w kwocie 2,04 mln EUR w odniesieniu do skarżących spółek Aquatis France i Simplex Amaturen + Fittings.
Po piąte skarżące stwierdzają, że Komisja naruszyła art. 2 rozporządzenia nr 1/2003
1 oraz zasadę równości broni poprzez przerzucenie ciężaru dowodu na skarżące w drodze oparcia się wyłącznie na twierdzeniach uzyskanych w ramach współpracy oraz nie wykorzystując jej uprawnień w zakresie ustalania faktów. Skarżące podnoszą następnie, że Komisja naruszyła art. 11 ust. 2 rozporządzenia nr 773/2004
2 poprzez zawarcie w zaskarżonej decyzji zarzutów, które nie zostały postawione skarżącym w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów.