Υπόθεση C‑209/13

Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Κοινό σύστημα φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών — Έγκριση ενισχυμένης συνεργασίας βάσει του άρθρου 329, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ — Απόφαση 2013/52/ΕΕ — Προσφυγή ακυρώσεως λόγω παραβάσεως των άρθρων 327 ΣΛΕΕ και 332 ΣΛΕΕ και παραβιάσεως του διεθνούς εθιμικού δικαίου»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 30ής Απριλίου 2014

1.        Ένδικη διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Προσδιορισμός του αντικειμένου της διαφοράς — Συνοπτική έκθεση των προβαλλόμενων ισχυρισμών — Διατύπωση των αιτημάτων του προσφεύγοντος κατά τρόπο μη διφορούμενο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 120, στοιχείο γ΄)

2.        Ευρωπαϊκή Ένωση — Στενότερη συνεργασία — Απόφαση περί εγκρίσεως ενισχυμένης συνεργασίας — Προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως αυτής — Δικαστικός έλεγχος — Όρια

(Άρθρο 20 ΣΕΕ· άρθρα 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ)

3.        Ευρωπαϊκή Ένωση — Στενότερη συνεργασία — Επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών — Απόφαση 2013/52 — Μη ύπαρξη διατάξεων στην απόφαση αυτή περί των φορολογικών αρχών και των σχετικών με τη συνεργασία αυτή δαπανών — Αντίκτυπος της αποφάσεως αυτής επί των μη συμμετεχόντων κρατών μελών, ο οποίος δεν μπορεί να εξετασθεί ελλείψει καθορισμού των φορολογικών αρχών που διέπουν τον εν λόγω φόρο

(Απόφαση 2013/52 του Συμβουλίου)

1.        Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 30-32)

2.        Στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως κατά αποφάσεως του Συμβουλίου η οποία έχει ως αντικείμενο την έγκριση ενισχυμένης συνεργασίας βάσει του άρθρου 329 ΣΛΕΕ, ο έλεγχος του Δικαστηρίου αφορά το αν η απόφαση αυτή είναι έγκυρη από απόψεως, μεταξύ άλλων, των διατάξεων του άρθρου 20 ΣΕΕ καθώς και των άρθρων 326 ΣΛΕΕ έως 334 ΣΛΕΕ, τα οποία καθορίζουν τις ουσιαστικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις για την έγκριση αυτή.

Ο εν λόγω έλεγχος δεν πρέπει να συγχέεται με τον έλεγχο που μπορεί να ασκηθεί, στο πλαίσιο μεταγενέστερης προσφυγής ακυρώσεως, κατά πράξεως εκδοθείσας βάσει της εφαρμογής της εγκεκριμένης ενισχυμένης συνεργασίας.

(βλ. σκέψεις 33, 34)

3.        Η απόφαση 2013/52, περί ενισχυμένης συνεργασίας στη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, αφορά την εξουσιοδότηση έντεκα κρατών μελών να εγκαθιδρύσουν μεταξύ τους ενισχυμένη συνεργασία για τη θέσπιση κοινού συστήματος φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (στο εξής: ΦΧΣ) τηρώντας τις οικείες διατάξεις των Συνθηκών.

Βάσει αυτού, αφενός, οι φορολογικές αρχές («αρχή της αντιπαροχής» και «αρχή της εκδόσεως») ουδαμώς αποτελούν συστατικά της αποφάσεως αυτής στοιχεία. Αφετέρου, η προσβαλλομένη απόφαση δεν περιλαμβάνει καμία διάταξη σε σχέση με το ζήτημα των δαπανών που αφορούν την εφαρμογή της ενισχυμένης συνεργασίας την οποία εγκρίνει.

Περαιτέρω, και ανεξαρτήτως του αν η έννοια των «δαπανών που απορρέουν από την εφαρμογή της ενισχυμένης συνεργασίας», κατά το άρθρο 332 ΣΛΕΕ, καλύπτει ή όχι τα έξοδα αμοιβαίας συνδρομής και διοικητικής συνεργασίας, το ζήτημα του τυχόν αντικτύπου του μελλοντικού ΦΧΣ επί των διοικητικών δαπανών των μη συμμετεχόντων κρατών μελών δεν μπορεί να εξετασθεί ενόσω οι φορολογικές αρχές που θα διέπουν τον φόρο αυτό δεν έχουν οριστικώς καθοριστεί στο πλαίσιο της εφαρμογής της ενισχυμένης συνεργασίας, η οποία εγκρίνεται με την απόφαση αυτή.

(βλ. σκέψεις 36-38)