Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2017 r. – Komisja Europejska / Republika Francuska
(Sprawa C-416/17)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.F. Brakeland, pełnomocnik, W. Roels, pełnomocnik)
Strona pozwana: Republika Francuska
Żądania strony skarżącej
stwierdzenie, że poprzez utrzymanie w mocy skutków przepisów mających na celu wyeliminowanie podwójnego opodatkowania dywidend w znaczeniu ekonomicznym, które pozwalają spółce dominującej na odliczenie od zaliczki, do której zapłaty jest ona zobowiązana przy wypłacie swoim akcjonariuszom dywidend wypłaconych przez jej spółki zależne, zaliczenia podatku związanego z wypłatą dywidend, jeżeli dywidendy te pochodzą od spółki zależnej mającej siedzibę w Francji, lecz nie przyznają takiego uprawnienia, jeżeli dywidendy pochodzą od spółki zależnej mającej siedzibę w innym państwie członkowskim, ponieważ przepisy te nie dają prawa w tym ostatnim przypadku do przyznania zaliczenia podatku związanego z wypłatą tych dywidend przez rzeczoną spółkę zależną, w zakresie w jakim zgodnie z orzecznictwem Conseil d’État (rady stanu) uwzględnieniu podlegają wnioski o zwrot zaliczek pobranych niezgodnie z prawem Unii w rozumieniu wyroku Trybunału wydanego w sprawie C-310/09 Accor1 z zastrzeżeniem trzech ograniczeń:
prawo do zwrotu zaliczki pobranej niezgodnie z prawem jest ograniczone odmową uwzględnienia podatku poniesionego przez spółki zależne niższego rzędu mające siedzibę poza Francją;
prawo do zwrotu zaliczki pobranej niezgodnie z prawem jest ograniczone nieproporcjonalnymi wymogami w zakresie dowodów;
prawo do zwrotu zaliczki pobranej niezgodnie z prawem jest ograniczone progiem zaliczenia podatku w wysokości jednej trzeciej kwoty dywidendy rozdzielonej we Francji, a która pochodzi od spółki zależnej mającej siedzibę poza Francją, przy czym Conseil d’État, organ sądownictwa administracyjnego orzekający w ostatniej instancji, ustanowił te ograniczenia bez zwrócenia się do Trybunału Sprawiedliwości w celu ustalenia zgodności tych ograniczeń z prawem Unii,
Republika Francuska naruszyła nałożone na nią zobowiązania na mocy zasad równoważności i skuteczności oraz na podstawie art. 49, 63 i art. 267 akapit trzeci traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja Europejska zarzuca Francji, iż w drodze utrwalonego orzecznictwa Conseil d’État, jej najwyższego organu sądownictwa administracyjnego, odmówiła ona zapewnienia wyrokowi Trybunału Sprawiedliwości wydanemu w sprawie C-310/09 Ministre du Budget, des Comptes publics et de la Fonction publique / Accor SA1 pełnej skuteczności, w szczególności poprzez nałożenie niezgodnych z prawem Unii ograniczeń w zakresie zwrotu niewłaściwie pobranego podatku, a mianowicie zaliczek na poczet podatku od dochodów kapitałowych.
W wydanym w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne wyroku Accor Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że francuskie przepisy podatkowe mające na celu wyeliminowanie podwójnego opodatkowania dywidend w znaczeniu ekonomicznym utrzymywały dyskryminację w zakresie opodatkowania dywidend mających swoje źródło w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Podatki, które Trybunał uznał za sprzeczne z prawem Unii, muszą zostać więc zwrócone.
Komisja stwierdza, że Francja nie stosuje się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości w trzech konkretnych kwestiach:
– Francja nie uwzględnia podatku już zapłaconego przez niefrancuskie spółki zależne niższego rzędu;
– w celu ograniczenia prawa zainteresowanych spółek do zwrotu utrzymuje ona wymogi w zakresie przedstawienia dowodów, które nie spełniają kryteriów określonych przez Trybunał Sprawiedliwości;
– ogranicza ona w sposób całkowity system zaliczenia podatku do wysokości jednej trzeciej kwoty dywidendy wypłaconej przez niefrancuską spółkę zależną.
Ponadto naruszenia te wynikają z faktu, iż Conseil d’État uchybił spoczywającemu na nim obowiązkowi przedłożenia Trybunałowi Sprawiedliwości pytania prejudycjalnego na mocy art. 267 TFUE.
____________
1 Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 15 września 2011 r. w sprawie C-310/09, Ministre du Budget, des Comptes publics et de la Fonction publique / Accor SA, EU:C:2011:581.