Προσφυγή της 1ης Ιουνίου 2012 - Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
(Υπόθεση C-270/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: A. Robinson, Agent, J. Stratford QC, A. Henshaw, Barrister)
Καθών: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει το άρθρο 28 του κανονισμού (ΕΕ) 236/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2012, για τις ανοικτές πωλήσεις και ορισμένες πτυχές των συμβολαίων ανταλλαγής πιστωτικής αθέτησης , και
να καταδικάσει τα καθών στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Κατά το άρθρο 28, υπό τον τίτλο "Εξουσίες παρεμβάσεως της ΕΑΚΑΑ σε εξαιρετικές καταστάσεις", η Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών (ΕΑΚΑΑ) πρέπει να απαγορεύει ή να επιβάλλει προϋποθέσεις, υπό τις οποίες τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα μπορούν να συμμετέχουν σε μια ανοικτή πώληση ή σε παρόμοιες συναλλαγές, ή να απαιτεί από τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα να ενημερώνουν ή να δημοσιοποιούν τυχόν αρνητικές τους θέσεις.
Η ΕΑΚΑΑ λαμβάνει τέτοια μέτρα εφόσον α) συντρέχει απειλή για την εύρυθμη λειτουργία και ακεραιότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών ή για τη σταθερότητα του συνόλου ή μέρους του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ένωση, β) υπάρχουν διασυνοριακές επιπτώσεις, και γ) καμία αρμόδια αρχή δεν έχει λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της απειλής ή η αρμόδια αρχή (αρχές) έχει λάβει μέτρα που δεν αντιμετωπίζουν επαρκώς την απειλή. Τα μέτρα έχουν ισχύ έως τρεις μήνες, αλλά η ΕΑΚΑΑ έχει την εξουσία ανανέωσής τους επ΄ αόριστον. Τα μέτρα υπερισχύουν οποιωνδήποτε προηγούμενων μέτρων ελήφθησαν από την αρμόδια αρχή δυνάμει του κανονισμού για τις ανοικτές πωλήσεις.
Το Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζει ότι το άρθρο 28 είναι παράνομο για τους ακόλουθους λόγους.
Πρώτον, είναι αντίθετο προς τη δεύτερη αρχή που καθιέρωσε το Δικαστήριο με την απόφασή του στην υπόθεση 9/56 Meroni κατά High Authority [1957 & 1958] ECR 133, καθόσον:
1) Τα κριτήρια ως προς το πότε η ΕΑΚΑΑ πρέπει να λάβει μέτρα δυνάμει του άρθρου 28 συνεπάγονται μεγάλο βαθμό διακριτικής ευχέρειας.
2) Η ΕΑΚΑΑ διαθέτει μεγάλο περιθώριο επιλογών τόσο για το μέτρο ή για τα μέτρα που πρέπει να υιοθετήσει όσο και για τον καθορισμό των παρεκκλίσεων, και αυτές οι επιλογές έχουν σημαντικές συνέπειες για την οικονομική πολιτική.
3) Οι παράγοντες που πρέπει να λάβει υπόψη της η ΕΑΚΑΑ περιλαμβάνουν κριτήρια που είναι άκρως υποκειμενικά.
4) Η ΕΑΚΑΑ διαθέτει την εξουσία ανανεώσεως των όρων χωρίς κανένα περιορισμό ως προς τη συνολική διάρκειά τους.
5) Ακόμη και αν (σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Ηνωμένου Βασιλείου) το άρθρο 28 δεν εμπλέκει την ΕΑΚΑΑ στη χάραξη πολιτικής βάση μακροοικονομικών εκτιμήσεων, η ΕΑΚΑΑ διαθέτει εντούτοις ευρεία διακριτική ευχέρεια όσον αφορά την εφαρμογή της εκάστοτε πολιτικής σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, όπως άλλωστε και στη ίδια την υπόθεση Meroni.
Δεύτερον, το άρθρο 28 φέρεται να εξουσιοδοτεί την ΕΑΚΑΑ να επιβάλλει μέτρα γενικής εφαρμογής που έχουν ισχύ νόμου, σε αντίθεση προς τα όσα έκρινε το Δικαστήριο στην υπόθεση 98/80 Giuseppe Romano κατά Institut national d'assurance maladie-invalidité [1981] ECR 1241.
Τρίτον, το άρθρο 28 φέρεται να παρέχει στην ΕΑΚΑΑ την εξουσία να εκδίδει μη νομοθετικές πράξεις γενικής εφαρμογής, ενώ υπό το πρίσμα των άρθρων 290 και 291 ΣΛΕΕ, το Συμβούλιο δεν δικαιούται, βάσει των Συνθηκών, να αναθέτει τέτοιες αρμοδιότητες σε μια απλή υπηρεσία εκτός του πλαισίου των συγκεκριμένων διατάξεων.
Τέταρτον, αν και στο μέτρο που το άρθρο 28 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εξουσιοδοτεί την ΕΑΚΑΑ να λάβει ατομικά μέτρα με αποδέκτες φυσικά ή νομικά πρόσωπα, θα συνέτρεχε περίπτωση υπέρβασης των ορίων των εξουσιών που παρέχει το 114 ΣΛΕΕ.
Το άρθρο 28 μπορεί κάλλιστα να αποσπασθεί από τον υπόλοιπο κανονισμό για τις ανοικτές πωλήσεις. Η αφαίρεσή του θα άφηνε ουσιαστικά ανέπαφο το υπόλοιπο του κανονισμού.
____________1 - ΕΕ L86, σ. 1