Αναίρεση που άσκησε στις 17 Μαρτίου 2017 η Ευρωπαϊκή Ένωση, διά του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 10 Ιανουαρίου 2017 στην υπόθεση T-577/14, Gascogne Sack Deutschland και Gascogne κατά Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Υπόθεση C-138/17 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Ένωση, διά του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Inghelram και Á. M. Almendros Manzano)
Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne, Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει το σημείο 1 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως·
να απορρίψει ως αβάσιμο το πρωτοδίκως υποβληθέν αίτημα της Gascogne Sack Deutschland και της Gascogne περί επιδικάσεως ποσού 187 571 ευρώ για τη ζημία την οποία προβάλλουν ότι υπέστησαν λόγω των πρόσθετων ποσών που υποχρεώθηκαν να καταβάλουν για τη σύσταση τραπεζικής εγγυήσεως, πέραν ενός ευλόγου χρονικού διαστήματος ·
να καταδικάσει τις Gascogne Sack Deutschland και Gascogne στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία της έννοιας της αιτιώδους συνάφειας, δεδομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο εκτίμησε ότι η υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης απετέλεσε τη γενεσιουργό αιτία της προβαλλόμενης ζημίας η οποία συνίσταται στην καταβολή εξόδων τραπεζικής εγγυήσεως, ενώ, κατά πάγια νομολογία, η ελεύθερη επιλογή μιας επιχειρήσεως να μην καταβάλει το πρόστιμο κατά την ενώπιον του δικαστή της Ένωσης διαδικασία αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της καταβολής των εξόδων αυτών.
Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία της έννοιας της ζημίας, δεδομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο αρνήθηκε να εφαρμόσει στην προβαλλόμενη υλική ζημία, η οποία άπτεται της καταβολής εξόδων τραπεζικής εγγυήσεως, την ίδια προϋπόθεση με εκείνη που έθεσε όσον αφορά την προβαλλόμενη υλική ζημία, η οποία άπτεται της καταβολής τόκων επί του ποσού του προστίμου, ήτοι ότι οι προσφεύγουσες πρωτοδίκως όφειλαν να αποδείξουν ότι η οικονομική επιβάρυνση που προκύπτει από την εν λόγω καταβολή τόκων ήταν σημαντικότερη από το πλεονέκτημα που άντλησαν από τη μη καταβολή του προστίμου.
Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά τον προσδιορισμό της περιόδου επελεύσεως της προβαλλόμενης υλικής ζημίας, καθώς και από έλλειψη αιτιολογίας, δεδομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, χωρίς διευκρινίσεις, ότι η περίοδος επελεύσεως της προβαλλόμενης υλικής ζημίας, η οποία συνίσταται στην καταβολή εξόδων τραπεζικής εγγυήσεως, μπορεί να διαφέρει από την περίοδο κατά την οποία το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρχε παράνομη συμπεριφορά η οποία φέρεται ότι προκάλεσε την εν λόγω ζημία.
____________