Language of document : ECLI:EU:C:2013:367

Sprawa C‑648/11

The Queen, na wniosek MA i in.

przeciwko

Secretary of State for the Home Department

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)]

Rozporządzenie (WE) nr 343/2003 – Określenie odpowiedzialnego państwa członkowskiego – Małoletni pozbawiony opieki – Wnioski o azyl wniesione kolejno w dwóch państwach członkowskich – Brak posiadania przez małoletniego członka rodziny na terenie państwa członkowskiego – Artykuł 6 akapit drugi rozporządzenia nr 343/2003 – Przekazanie małoletniego do państwa innego niż to, w którym złożył on swój pierwszy wniosek – Zgodność – Nadrzędny interes dziecka – Artykuł 24 ust. 2 karty

Streszczenie –wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 6 czerwca 2013 r.

1.        Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Pytania pozbawione w sposób oczywisty znaczenia dla sprawy, pytania hipotetyczne zadane w kontekście wykluczającym użyteczną odpowiedź i pytania pozbawione związku z przedmiotem sporu przed sądem krajowym – Zakres – Znaczenie zadanych pytań dla rozstrzygnięcia powództwa odszkodowawczego związanego z postępowaniem głównym – Włączenie

(art. 267 TFUE)

2.        Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka azylowa – Kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl – Rozporządzenie nr 343/2003 – Małoletni pozbawiony opieki – Wnioski o azyl wniesione kolejno w dwóch państwach członkowskich – Uwzględnienie nadrzędnego interesu dziecka – Odpowiedzialność państwa członkowskiego, w którym fizycznie obecny jest małoletni po złożeniu przez niego wniosku

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 24; rozporządzenie Rady nr 343/2003, art. 6 akapit drugi)

1.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 37–40)

2.        Artykuł 6 akapit drugi rozporządzenia nr 343/2003 ustanawiającego kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy małoletni pozbawiony opieki, którego żaden z członków rodziny nie przebywa zgodnie z prawem w państwie członkowskim, złożył wnioski o udzielenie azylu w więcej niż jednym państwie członkowskim, przepis ten wskazuje jako „państwo członkowskie odpowiedzialne” za rozpatrzenie tego wniosku to państwo członkowskie, w którym ów małoletni znajduje się po złożeniu w nim wniosku o azyl.

W tym względzie nie można rozumieć wyrażenia „[państwo członkowskie], w którym nieletni [małoletni] złożył wniosek o udzielenie azylu”, jako pierwsze państwo członkowskie, w którym nieletni [małoletni] złożył wniosek o udzielenie azylu. W istocie ze względu na to, że małoletni pozbawieni opieki tworzą kategorię osób w szczególnie trudnej sytuacji, nie można przedłużać bardziej, niż jest to konieczne, procedury określania odpowiedzialnego państwa członkowskiego, lecz zagwarantować im szybki dostęp do procedur określania statusu uchodźcy. Choć zatem o interesie małoletniego mowa jest wyraźnie jedynie w art. 6 akapit pierwszy omawianego rozporządzenia, to art. 24 ust. 2 karty praw podstawowych w związku z jej art. 51 ust. 1 skutkuje tym, że we wszystkich decyzjach wydawanych przez państwa członkowskie na podstawie art. 6 akapit drugi należy uwzględniać przede wszystkim nadrzędny interes dziecka. W związku z powyższym małoletni pozbawieni opieki, którzy złożyli wniosek o azyl w państwie członkowskim, co do zasady nie powinni być przekazywani do innego państwa członkowskiego, w którym złożyli pierwszy wniosek o azyl.

(por. pkt 53, 55, 59, 61, 66; sentencja)