Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale Ordinario di Aosta (Ιταλία) στις 10 Φεβρουαρίου 2014 – Equitalia Nord SpA κατά CLR di Camelliti Serafino & C. Snc

(Υπόθεση C-68/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale Ordinario di Aosta

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ανακόπτουσα: Equitalia Nord SpA

Καθής η ανακοπή: CLR di Camelliti Serafino & C. Snc

Προδικαστικά ερωτήματα

Μήπως η ισχύουσα ιταλική ρύθμιση που περιέχεται στο άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 4, της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου 95 της 6ης Ιουλίου 2012, όπως τροποποιήθηκε εν μέρει από τον κυρωτικό νόμο 135 της 7ης Αυγούστου 2012, κατά το μέρος που ορίζει ότι, «δεδομένου του εξαιρετικού χαρακτήρα της οικονομικής καταστάσεως και λαμβανομένης υπόψη της επείγουσας ανάγκης επιτεύξεως των στόχων περιορισμού των δημοσίων δαπανών, από την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος της παρούσας ρυθμίσεως για τα έτη 2012, 2013 και 2014, η αναπροσαρμογή του μισθώματος με βάση τους τιμαριθμικούς δείκτες του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα ρύθμιση, δεν έχει εφαρμογή επί των μισθωμάτων που οφείλουν οι φορείς που περιλαμβάνονται στην ενοποιημένη κατάσταση της δημόσιας διοικήσεως, όπως προσδιορίζονται από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής βάσει του άρθρου 1, παράγραφος 3, του νόμου 196 της 31ης Δεκεμβρίου 2009, καθώς και επί των μισθωμάτων που οι ανεξάρτητες αρχές, περιλαμβανομένης της Commissione nazionale per le società e la borsa (Consob), οφείλουν για τη χρήση των ακινήτων που μισθώθηκαν για θεσμικούς σκοπούς», και περαιτέρω, στην παράγραφο 4, ότι «για τους σκοπούς περιορισμού των δημοσίων δαπανών, στις συμβάσεις μισθώσεως ακινήτων που οι κεντρικοί φορείς, όπως προσδιορίζονται από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής βάσει του άρθρου 1, παράγραφος 3, του νόμου 196 της 31ης Δεκεμβρίου 2009, και οι ανεξάρτητες αρχές, περιλαμβανομένης της Commissione nazionale per le società e la borsa (Consob), μίσθωσαν για θεσμική χρήση, τα μισθώματα μειώνονται από την 1η Ιανουαρίου 2015 κατά το 15 % του τωρινού μισθώματος», ενώ «από την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του νόμου περί κυρώσεως της παρούσας πράξεως νομοθετικού περιεχομένου, η κατά τα ανωτέρω μείωση μισθώματος έχει εφαρμογή οπωσδήποτε επί των συμβάσεων μισθώσεως που λήγουν ή ανανεώνονται μετά την ημερομηνία αυτή», αντίκειται στο άρθρο 106, παράγραφοι 1 και 2, ΣΛΕΕ, στο μέτρο που είναι ικανή να διασφαλίσει σε πρόσωπα που δρουν σε καθεστώς ανταγωνισμού ένα πλεονέκτημα που είναι αδικαιολόγητο και εισάγει διακρίσεις εις βάρος άλλων προσώπων που ασκούν την ίδια δραστηριότητα αλλά δεν καλύπτονται την ίδια ευνοϊκή ρύθμιση;

Μήπως η προαναφερθείσα ρύθμιση, στο μέτρο που είναι ικανή να διασφαλίσει σε πρόσωπα που λειτουργούν σε καθεστώς ανταγωνισμού ένα πλεονέκτημα που είναι αδικαιολόγητο και εισάγει διακρίσεις εις βάρος άλλων προσώπων που ασκούν την ίδια δραστηριότητα αλλά δεν καλύπτονται την ίδια ευνοϊκή ρύθμιση, δύναται να θεωρηθεί «κρατική ενίσχυση» κατά την έννοια και για τους σκοπούς του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ;