Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 10 stycznia 2017 r. w sprawie T-577/14, Gascogne Sack Deutschland i Gascogne / Unia Europejska, wniesione w dniu 17 marca 2017 r. przez Unię Europejską, reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa C-138/17 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. Inghelram i Á.M. Almendros Manzano, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Gascogne Sack Deutschland GmbH, Gascogne, Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

uchylenie pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku;

oddalenie jako bezzasadnego żądania Gascogne Sack Deutschland i Gascogne, wniesionego w pierwszej instancji, zasądzenia kwoty 187 571 EUR tytułem strat, które miały ponieść pozwane z powodu dodatkowych spłat gwarancji bankowej po upływie rozsądnego terminu;

obciążenie Gascogne Sack Deutschland i Gascogne kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu wnosząca odwołanie formułuje trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa polegającego na błędnej interpretacji pojęcia związku przyczynowego, ponieważ Sąd orzekł, że naruszenie rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia stanowiło decydującą przyczynę szkody majątkowej, która miała powstać w wyniku spłaty kosztów gwarancji bankowej, mimo że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, wybór przedsiębiorstwa polegający na nieuiszczeniu grzywny w trakcie postępowania przed sądem Unii stanowi decydującą przyczynę powstania takich kosztów.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa polegającego na błędnej interpretacji pojęcia szkody, ponieważ Sąd odmówił zastosowania do szkody majątkowej, która miała powstać w związku ze spłatą kosztów gwarancji bankowej tego samego warunku, który sformułował w odniesieniu do szkody majątkowej, która miała powstać w związku ze spłatą odsetek od kwoty grzywny, w stosunku do której skarżące w pierwszej instancji były zobowiązane wykazać, iż ciężar finansowy związany z tą płatnością jest wyższy niż korzyść jaką mogły odnieść z nieuiszczenia grzywny.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa polegającego na błędnym określeniu okresu, w którym miała zaistnieć szkoda majątkowa oraz na braku uzasadniania, ponieważ Sąd uznał, nie wskazując przyczyn swego rozstrzygnięcia, że okres, w którym miała zaistnieć szkoda majątkowa polegająca na spłacie kosztów gwarancji bankowej mógł różnić się od okresu, w którym umiejscowił on zachowanie niezgodne z prawem, które miało tę szkodę spowodować.

____________