Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia) w dniu 13 stycznia 2017 r. – Bosphorus Queen Shipping Ltd Corp. / Rajavartiolaitos
(Sprawa C-15/17)
Język postępowania: fiński
Sąd odsyłający
Korkein oikeus
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca odwołanie: Bosphorus Queen Shipping Ltd Corp.
Druga strona postępowania: Rajavartiolaitos
Pytania prejudycjalne
Czy wyrażenie „wybrzeże lub interesy związane z wybrzeżem” w art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza, względnie wyrażenie „wybrzeże lub związane z tym interesy” w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE1 należy interpretować w oparciu o definicję „wybrzeża lub interesów związanych” zawartą w art. II pkt 4 międzynarodowej konwencji z 1969 r. dotyczącej interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia olejami?
Zgodnie z definicją w art. II pkt 4 lit. c) wymienionej w pierwszym pytaniu prejudycjalnym konwencji z 1969 r. „interesy związane” oznaczają m.in. dobre warunki bytowe obszaru nadbrzeżnego łącznie z ochroną żywych zasobów morskich, fauny i flory. Czy postanowienie to obowiązuje również w odniesieniu do zachowania zasobów żywych, a także fauny i flory w wyłącznej strefie ekonomicznej, czy też to postanowienie konwencji dotyczy tylko zapewnienia interesów obszaru wybrzeża?
Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź przecząca: Co oznaczają wyrażenia „wybrzeże lub interesy związane z wybrzeżem” w art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza względnie „wybrzeże lub związane z tym interesy” w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE?
Co oznacza wyrażenie „zasoby morza terytorialnego lub wyłącznej strefy ekonomicznej” w rozumieniu art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza i art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE? Czy w przypadku zasobów żywych chodzi tylko o gatunki użytkowe, czy podlegają pod nie także współżyjące z gatunkami użytkowymi lub zależne od nich gatunki w rozumieniu art. 61 ust. 4 konwencji o prawie morza, takie jak przykładowo gatunki roślin i zwierząt, które wykorzystywane są jako pożywienie przez gatunki użytkowe?
Jak należy definiować wyrażenie „powodujący zagrożenie” zawarte w art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza i art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE? Czy spowodowanie zagrożenia należy definiować na podstawie pojęcia abstrakcyjnego bądź konkretnego zagrożenia, czy też w inny sposób?
Czy dokonując oceny przewidzianych w art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza i w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE przesłanek uprawnienia państwa nadbrzeżnego, należy wychodzić z założenia, że spowodowane lub grożące poważne szkody stanowią poważniejsze następstwo niż spowodowane lub grożące zanieczyszczenie środowiska morskiego w rozumieniu art. 220 ust. 5? Jak należy definiować poważne zanieczyszczenie środowiska morskiego i jak należy je uwzględniać przy ocenie spowodowanych lub grożących poważnych szkód?
Jakie okoliczności należy uwzględniać przy ocenie poważnego charakteru spowodowanych lub grożących szkód? Czy przy ocenie należy np. uwzględniać czas trwania i rozległość geograficzną niekorzystnych skutków, które okazują się szkodami? Jeżeli tak, to jak należy oceniać czas trwania i rozmiar szkód?
Dyrektywa 2005/35/WE jest dyrektywą określającą minimalne wymogi i nie stanowi przeszkody dla podejmowania przez państwa członkowskie bardziej rygorystycznych środków w przypadkach zanieczyszczania obszarów morskich przez statki, w zgodzie z prawem międzynarodowym (art. 2). Czy możliwość zastosowania bardziej rygorystycznych uregulowań dotyczy także art. 7 ust. 2 dyrektywy, w którym uregulowane jest uprawnienie państwa nadbrzeżnego do podjęcia działań w stosunku do przepływającego statku?
Czy w ramach wykładni określonych w art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza i w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE przesłanek uprawnienia państwa członkowskiego można uwzględniać szczególne okoliczności geograficzne i ekologiczne oraz wrażliwość obszaru Morza Bałtyckiego?
Czy „wyraźne, obiektywne dowody” w rozumieniu art. 220 ust. 6 konwencji o prawie morza i art. 7 ust. 2 dyrektywy 2005/35/WE oznaczają, że poza dowodem, iż statek popełnił naruszenia, o których mowa w wymienionych przepisach, wymagany jest także dowód dotyczący skutków zrzutu? Jakiego dowodu należy wymagać na to, iż wybrzeżu lub związanym z nim interesom albo zasobom morza terytorialnego lub wyłącznej strefie ekonomicznej – przykładowo zasobom ptactwa i ryb oraz środowisku morskiemu w tym obszarze – grożą poważne szkody? Czy wymóg wyraźnych, obiektywnych dowodów oznacza, że na przykład ocena negatywnego oddziaływania zrzuconego oleju na środowisko morskie musi być zawsze oparta na konkretnych badaniach i opracowaniach dotyczących oddziaływania zaistniałego zrzutu oleju?
____________1 Dyrektywa 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa (Dz.U. 2005, L 255, s. 1), w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2009/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. (Dz.U. 2009, L 280, s. 52).