Language of document :

Skarga wniesiona w dniu 14 października 2014 r. – Aalberts Industries przeciwko Komisji Europejskiej i Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa T-725/14)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Aalberts Industries NV (Utrecht, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci R. Wesseling i M. Tuurenhout)

Strona pozwana: Komisja Europejska i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

zasądzenie od Unii Europejskiej reprezentowanej przez Trybunał Sprawiedliwości lub Komisję Europejską odszkodowania na rzecz Aalberts Industries z tytułu szkody spowodowanej naruszeniem jej praw, w wysokości 1 041 863 EUR za szkody materialne i 5 040 000 EUR za szkody niematerialne lub w wysokości ustalonej przez Sąd ex aequo et bono, w całości wraz z odsetkami wyrównawczymi za okres od dnia 13 stycznia 2010 r. do dnia ogłoszenia wyroku w sprawie tej skargi według stawki stosowanej przez EBC do jego głównych operacji refinansowych, która obowiązywała w odpowiednim okresie, powiększonej o dwa punkty procentowe lub odpowiedniej stawki określonej przez Sąd.

obciążenie Unii Europejskiej reprezentowanej przez Trybunał Sprawiedliwości lub Komisję Europejską kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca podnosi, że w postępowaniu w sprawie skargi Aalberts Industries N. V. i in./Komisja (T-385/06), którą wniosła skarżąca od decyzji Komisji C (2006) 4180 z dnia 20 września 2006 r. dotyczącej postępowania na mocy art. 81 [WE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/F-1/38.121 – Złącza) Sąd naruszył jej prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie.

Skarżąca podnosi, że postępowanie trwało cztery lata i trzy miesiące, mimo że rozstrzygnięcie jej skargi przez Sąd przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy nie powinno trwać dłużej niż trzy lata. Sąd naruszył art. 47 akapit drugi karty praw podstawowych Unii Europejskiej, który nakłada na sądy Unii obowiązek rozpatrzenia wniesionych przed nie spraw w rozsądnym terminie, oraz art. 6 ust. 1 EKPC, który każdemu przyznaje prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie.Ze względu na okoliczność, że Sąd nie zakończył postępowania w sprawie skargi w terminie trzech lat, skarżąca poniosła rzeczywistą i pewną szkodę materialną. Szkoda ta obejmuje koszty powstałe względem niej w wyniku refinansowania gwarancji bankowej, ponieważ rozstrzygnięcie w sprawie skargi trwało dłużej niż trzy lata.Skarżąca poniosła szkodę niematerialną, ponieważ została uznana za uczestniczącą w kartelu przez nieproporcjonalnie długi czas ze względu na nadmierny czas trwania postępowania przed Sądem. Zdaniem skarżącej odszkodowanie w wysokości 5 % pierwotnie nałożonej grzywny odpowiada odszkodowaniu, jakie Trybunał w podobnych wypadkach znacznego przekroczenia terminu uznał za stosowne przy rozpatrywaniu grzywien w postępowaniach dotyczących karteli.W świetle powyższych argumentów skarżąca podnosi istnienie bezpośredniego związku przyczynowego

między zgłoszonym żądaniem odszkodowania a popełnionym przez Unię naruszeniem normy prawnej, która ma na celu przyznanie praw jednostkom. Z tego względu skarżąca uważa za spełnione przesłanki pozaumownej odpowiedzialności Unii w rozumieniu art. 340 zdanie drugie TFUE.