Αίτηση αναιρέσεως που υποβλήθηκε από το Stichting Al-Aqsa στις 22 Νοεμβρίου 2010 κατά της αποφάσεως της 9ης Σεπτεμβρίου 2010, την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στην υπόθεση T-348/07, Al-Aqsa κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

(Υπόθεση C-539/10 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Stichting Al-Aqsa (εκπρόσωποι: A. M. van Eik και M. J. G. Uiterwaal, δικηγόροι)

Έτεροι διάδικοι: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, Βασίλειο των Κάτω Χωρών και Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-348/07 κατά το μέρος που λόγοι αναιρέσεως και επιχειρήματα του αναιρεσείοντος στρέφονται κατά σκέψεων της αποφάσεως αυτής και, κρατώντας την υπόθεση επί της ουσίας, να δεχθεί τα αιτήματα της προσφυγής βελτιώνοντας το σκεπτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως·

να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στα έξοδα τόσο της δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και της δίκης ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1. Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε στην απόφασή του της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 (υπόθεση T-348/07) ότι, εφόσον ανακλήθηκε η διοικητική απόφαση Sanctieregeling terrorisme 2003, η οποία είχε αποτελέσει τη βάση για να περιληφθεί το αναιρεσείον στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων των οποίων δεσμεύονται τα κεφάλαια, ούτε μια απόφαση ασφαλιστικών μέτρων αποτελούσε επαρκή βάση για τη διατήρηση του αναιρεσείοντος στον κατάλογο αυτόν. Το αναιρεσείον (στο εξής: Al-Aqsa) συμφωνεί με αυτές τις κρίσεις του Γενικού Δικαστηρίου.

2. Παρά ταύτα, στο σκεπτικό της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου κρίθηκαν αβάσιμοι λόγοι ακυρώσεως που είχε προβάλει το Al-Aqsa. Έτσι, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η Sanctieregeling σε συνδυασμό με την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων δύναται να θεωρηθεί απόφαση αρμόδιας εθνικής αρχής εμπίπτουσα στον ορισμό του άρθρου 1, παράγραφος 4, της κοινής θέσεως 2001/931 (στο εξής: ΚΘ). Περαιτέρω, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι, όσον αφορά το Al-Aqsa, δύναται να διαπιστωθεί "επίγνωση" υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, στοιχείο ια΄, της ΚΘ, όπως απαιτείται από το άρθρο 1, παράγραφος 4, του κανονισμού 2580/2001¹.

3. Το αναιρεσείον δεν δύναται να συμφωνήσει με τις σκέψεις αυτές και στρέφεται εναντίον τους με την αίτηση αναιρέσεως. Πριν διατυπώσει τους λόγους του αναιρέσεως, διατείνεται ότι η αίτηση αναιρέσεως είναι παραδεκτή.

4. Οι λόγοι αναιρέσεως μπορούν να συνοψιστούν ως ακολούθως. Κατ' αρχάς, το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη την ελεγκτική του εξουσία εφόσον το ίδιο όρισε ποιο αποδεικτικό στοιχείο πρέπει να θεωρηθεί απόφαση υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 4, της ΚΘ (αιτίαση 1).

5. Περαιτέρω, το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως έκρινε ότι η απόφαση Sanctieregeling, είτε μόνη της είτε μαζί με την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, δύναται να θεωρηθεί απόφαση υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 4, της ΚΘ (αιτίαση 2).

6. Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη την εξουσία του εφόσον το ίδιο ερμήνευσε την απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, ή τουλάχιστον κατά την ερμηνεία της αποφάσεως αυτής υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως (αιτίαση 3).

7. Το Al-Aqsa συνάγει ότι η αίτηση αναιρέσεως πρέπει να κηρυχθεί βάσιμη και ότι οι βαλλόμενες κρίσεις πρέπει να αναιρεθούν με βελτίωση του σκεπτικού της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου.

____________

¹ - Κανονισμός (ΕΚ) 2580/2001 του Συμβουλίου, της 27ης Δεκεμβρίου 2001, για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (ΕΕ L 344, σ. 70).