Sprawa C‑543/03

Christine Dodl i Petra Oberhollenzer

przeciwko

Tiroler Gebietskrankenkasse

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Innsbruck)

Rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i nr 574/72 – Świadczenia rodzinne – Zasiłek wychowawczy – Prawo do świadczeń tego samego charakteru w państwie członkowskim miejsca zatrudnienia i w państwie członkowskim miejsca zamieszkania

Streszczenie wyroku

1.        Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Przepisy wspólnotowe –Podmiotowy zakres stosowania – Pracownik w rozumieniu rozporządzenia nr 1408/71 – Pojęcie – Osoba ubezpieczona w systemie zabezpieczenia społecznego – Ocena sądu krajowego

(rozporządzenie Rady nr 1408/71, art. 1 lit. a))

2.        Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Świadczenia rodzinne – Wspólnotowe reguły zapobiegające kumulacji – Artykuł 10 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 574/72 – Pracownik uprawniony do świadczeń dla członka rodziny w państwie członkowskim miejsca zatrudnienia i w państwie członkowskim miejsca zamieszkania – Właściwe ustawodawstwo – Ustawodawstwo państwa członkowskiego miejsca zatrudnienia

(rozporządzenie Rady nr 574/72, zmienione rozporządzeniem nr 410/2002, art. 10 ust. 1 lit. a))

3.        Zabezpieczenie społeczne pracowników migrujących – Świadczenia rodzinne – Wspólnotowe reguły zapobiegające kumulacji – Artykuł 10 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 574/72 – Pracownik uprawniony w państwie członkowskim miejsca zatrudnienia do świadczeń dla dziecka, którego posiadanie uprawnia również do świadczeń w innym państwie członkowskim, będącym miejscem jego zamieszkania i miejscem zatrudnienia osoby sprawującej nad dzieckiem opiekę – Zawieszenie prawa do świadczeń w państwie członkowskim miejsca zatrudnienia do wysokości kwoty świadczeń wypłacanych przez państwo członkowskie miejsca zamieszkania

(rozporządzenie Rady nr 574/72, zmienione rozporządzeniem nr 410/2002, art. 10 ust.1 lit. b) ppkt i))

1.        Dana osoba posiada przymiot pracownika w rozumieniu rozporządzenia nr 1408/71 od chwili, gdy jest ona ubezpieczona, choćby na wypadek tylko jednego ryzyka, z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego lub fakultatywnego w ramach powszechnego lub szczególnego systemu zabezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 1 lit. a) tego samego rozporządzenia, bez względu na istnienie stosunku pracy. Do sądu krajowego należy dokonanie koniecznych ustaleń w celu określenia, czy osoby uprawnione podlegają działowi systemu zabezpieczenia społecznego i w rezultacie były one objęte zakresem pojęcia „pracownik najemny” w rozumieniu art. 1 lit. a) tego rozporządzenia.

(por. pkt 34 oraz pkt 1 sentencji)

2.        Jeśli zarówno ustawodawstwo państwa członkowskiego miejsca zatrudnienia, jak i ustawodawstwo państwa członkowskiego miejsca zamieszkania pracownika najemnego przyznaje w odniesieniu do tego samego członka rodziny i za ten sam okres uprawnienie do świadczeń rodzinnych, to właściwym państwem członkowskim w zakresie wypłacania wspomnianych świadczeń jest zasadniczo państwo członkowskie miejsca zatrudnienia zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 574/72 w sprawie wykonywania rozporządzenia nr 1408/71, zmienionego i uaktualnionego rozporządzeniem nr 410/2002.

(por. pkt 64 oraz pkt 2 sentencji)

3.        Z zastrzeżeniem postanowień art. 10 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 574/72 w sprawie wykonywania rozporządzenia nr 1408/71, zmienionego i uaktualnionego rozporządzeniem nr 410/2002, jeśli osoba sprawująca opiekę nad dzieckiem, w szczególności współmałżonek lub konkubent pracownika, wykonuje działalność zawodową w państwie członkowskim miejsca zamieszkania, to świadczenia rodzinne powinny, na podstawie art. 10 ust. 1 lit. b) ppkt i) tego rozporządzenia, być wypłacane przez to państwo członkowskie, bez względu na to, kto jest bezpośrednim beneficjentem tych świadczeń, określonym w ustawodawstwie tego państwa. W takim przypadku, wypłacanie świadczeń rodzinnych przez państwo członkowskie miejsca zatrudnienia jest zawieszone do wysokości kwoty tych świadczeń rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo państwa członkowskiego miejsca zamieszkania.

(por. pkt 64 oraz pkt 2 sentencji)