Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 23 Δεκεμβρίου 2013 – Diageo Brands BV κατά Simiramida-04 EOOD
(Υπόθεση C-681/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Hoge Raad der Nederlanden
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Αναιρεσείουσα: Diageo Brands BV
Αναιρεσίβλητη: Simiramida-04 EOOD
Προδικαστικά ερωτήματα
Έχει το άρθρο 34, αρχή και σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/20011 την έννοια ότι αυτός ο λόγος μη αναγνωρίσεως αφορά επίσης την περίπτωση κατά την οποία η απόφαση του δικαστή του κράτους μέλους προελεύσεως προδήλως αντίκειται στο δίκαιο της Ένωσης και τούτο έγινε αντιληπτό από τον δικαστή αυτόν;
α) Έχει το άρθρο 34, αρχή και σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 την έννοια ότι η επιτυχής επίκληση αυτού του λόγου μη αναγνωρίσεως εμποδίζεται από το ότι ο διάδικος που επικαλείται αυτόν τον λόγο μη αναγνωρίσεως δεν άσκησε στο κράτος μέλος προελεύσεως της αποφάσεως τα εκεί διαθέσιμα ένδικα μέσα;
β) Στην περίπτωση που το ερώτημα 2(α) χρήζει καταφατικής απαντήσεως, είναι η απάντηση διαφορετική αν η άσκηση ένδικων μέσων στο κράτος μέλος προελεύσεως της αποφάσεως δεν είχε νόημα επειδή πρέπει να γίνει δεκτό ότι τούτο δεν θα είχε οδηγήσει σε διαφορετική απόφαση;
3) Έχει το άρθρο 14 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ2 την έννοια ότι η διάταξη αυτή αφορά επίσης τα έξοδα στα οποία οι διάδικοι υποβλήθηκαν στο πλαίσιο αγωγής αποζημιώσεως σε ένα κράτος μέλος, αν η αγωγή και η άμυνα αφορούν την προβαλλόμενη ευθύνη του εναγόμενου λόγω κατασχέσεων και ανακοινώσεων στις οποίες προέβη για την επιδίωξη δικαιώματός του επί σήματος σε άλλο κράτος μέλος, και συναφώς τίθεται ζήτημα αναγνωρίσεως στο πρώτο κράτος μέλος αποφάσεως του δικαστή του δεύτερου κράτους μέλους;
____________1 Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 12, σ. 1).
2 Οδηγία 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας (ΕΕ L 157, σ. 45).