Αναίρεση που άσκησε στις 13 Φεβρουαρίου 2018 η Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 30 Νοεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-687/16, Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-104/18 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Koton Mağazacilik Tekstil Sanayi ve Ticaret AŞ (εκπρόσωποι: J. Güell Serra, E. Stoyanov Edissonov, lawyers)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Joaquín Nadal Esteban

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

να κηρύξει άκυρο το αμφισβητούμενο σήμα της ΕΕ υπ’ αριθ. 9917436· και

να καταδικάσει τον Joaquín Nadal Esteban και το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά την εκτίμηση των προϋποθέσεων για την εφαρμογή του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 207/2009¹ ότι από την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 11ης Ιουνίου 2009, Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli, C-529/07, EU:C:2009:361, προέκυπτε σαφώς ότι η κακή πίστη προϋποθέτει την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως και ότι, επομένως, για να συντρέχει κακή πίστη απαιτείται τα αμφισβητούμενα προϊόντα και οι υπηρεσίες να είναι παρόμοια ή πανομοιότυπα.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι από την απόφαση στην υπόθεση Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli δεν προκύπτει ότι η κακή πίστη του αιτούντος την καταχώριση προϋποθέτει την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των σημάτων/σημείων των διαδίκων, αλλά ότι η ύπαρξη του κινδύνου συγχύσεως αποτελεί απλώς ένα παράδειγμα των παραγόντων που μπορούν να ληφθούν υπόψη, και όχι sine qua non προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 207/2009.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται επομένως ότι, διαπιστώνοντας ότι το άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 207/2009 προϋποθέτει ή απαιτεί την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως εκ μέρους του κοινού και, ως εκ τούτου, ότι τα αμφισβητούμενα προϊόντα και οι υπηρεσίες πρέπει να είναι παρόμοια ή πανομοιότυπα, το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα την απόφαση Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli και εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 207/2009. Συνεπώς, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο.

____________

¹ Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE 2009, L 78, σ. 1).