Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Audiencia Nacional (Ισπανία) στις 13 Φεβρουαρίου 2018 – Orange España S.A.U. κατά Tribunal Económico-Administrativo Central (TEAC)
(Υπόθεση C-120/18)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Αιτούν δικαστήριο
Audiencia Nacional, Sala de lo Contencioso-Administrativo
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσα: Orange España S.A.U.
Καθού: Tribunal Económico-Administrativo Central (TEAC)
Προδικαστικά ερωτήματα
1) Έχει το άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών1 , την έννοια ότι κράτος μέλος δύναται να επιβάλει στους φορείς παροχής τηλεπικοινωνιών ετήσια χρηματοδοτική εισφορά, όπως η προβλεπόμενη στο άρθρο 5 του Ley 8/2009 de financiación de la Corporación de Radio y Televisión Española (νόμου 8/2009 περί χρηματοδοτήσεως της Corporación de Radio y Televisión Española), της 28ης Αυγούστου 2009, με σκοπό τη συμβολή στη χρηματοδότηση της [Corporación de Radio y Televisión Española,] λαμβανομένου υπόψη του θετικού αντικτύπου που προκύπτει για τον τομέα των τηλεπικοινωνιών από τη νέα ρύθμιση του τηλεοπτικού τομέα και του τομέα των οπτικοακουστικών υπηρεσιών, ιδίως, με την επέκταση των σταθερών και κινητών ευρυζωνικών υπηρεσιών, καθώς και με την κατάργηση της διαφημίσεως και την απόσυρση από την Corporación RTVE του συνδρομητικού περιεχομένου ή του περιεχομένου στο οποίο παρέχεται πρόσβαση υπό όρους, έχοντας υπόψη τις ακόλουθες συντρέχουσες περιστάσεις:
– ότι δεν τεκμηριώθηκε στη νέα νομική ρύθμιση η ύπαρξη του εν λόγω, άμεσου ή έμμεσου, θετικού αντικτύπου για τις εν λόγω επιχειρήσεις ούτε διαπιστώθηκε τέτοιος θετικός αντίκτυπος στο σχετικό οικονομικό έτος,
– ότι η εισφορά αυτή καθορίζεται σε 0,9 % των ακαθάριστων εσόδων εκμεταλλεύσεως του αντίστοιχου έτους και δεν [υπολογίζεται] επί των εσόδων που προκύπτουν από την παροχή των οπτικοακουστικών υπηρεσιών και τη διαφήμιση, επί της επαυξήσεως αυτών ή [επί] του κέρδους που παράγει η δραστηριότητα. Τούτο δε λαμβανομένου υπόψη ότι η εν λόγω εισφορά προβλέπεται στο άρθρο 5 του Ley 8/2009 (νόμου 8/2009), κατά το αρχικό του γράμμα, και ενδέχεται να μην δικαιολογείται σε σχέση με τη συγκεκριμένη οπτικοακουστική υπηρεσία, με αποτέλεσμα [το εν λόγω άρθρο 5] να αποτελεί τη βάση για την απόρριψη των αιτημάτων της προσφεύγουσας περί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών και περί διορθώσεως των αυτοεκκαθαρίσεων στην προσβαλλόμενη με την υπό κρίση ένδικη διοικητική προσφυγή απόφαση;
2) Είναι αναλογική, κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2002/20/ΕΚ, η εν λόγω εισφορά η οποία επιβάλλεται στις επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών που δραστηριοποιούνται στην Ισπανία παρέχοντας γεωγραφική κάλυψη σε περισσότερες από μία αυτόνομες περιφέρειες, λαμβανομένου υπόψη του τρόπου υπολογισμού που προβλέπεται στο άρθρο 5 του προμνησθέντος Ley 8/2009 (νόμου 8/2009);
3) Είναι διαφανής η εν λόγω εισφορά η οποία απαιτείται βάσει του άρθρου 5 του Ley 8/2009 de financiación de la Corporación de Radio y Televisión Española (νόμου 8/2009 περί χρηματοδοτήσεως της Corporación de Radio y Televisión Española), της 28ης Αυγούστου 2009, κατά την έννοια του άρθρου 6, παράγραφος 1, και του παραρτήματος της οδηγίας 2002/20/ΕΚ, εάν δεν είναι γνωστή η συγκεκριμένη δραστηριότητα την οποία ασκεί η [Corporación de Radio y Televisión Española] ως καθολική υπηρεσία ή ως δημόσια υπηρεσία;
____________
1 EE 2002, L 108, σ. 21.