Αναίρεση που άσκησε στις 2 Ιουλίου 2018 η Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 23 Απριλίου 2018 στην υπόθεση T-675/15: Shanxi Taigang Stainless Steel κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-436/18 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Shanxi Taigang Stainless Steel Co. Ltd (εκπρόσωποι: E. Vermulst, J. Cornelis, advocaten)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Eurofer, Association Européenne de l’Acier, ASBL
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση της 23ης Απριλίου 2018, Shanxi Taigang Stainless Steel κατά Επιτροπής (T-675/15, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2018:209)·
να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/14291 της Επιτροπής, της 26ης Αυγούστου 2015, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές πλατέων προϊόντων ψυχρής έλασης από ανοξείδωτο χάλυβα καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και Ταϊβάν, καθόσον ο κανονισμός αυτός αφορά την προσφεύγουσα· και
να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα έξοδα της αναιρεσείουσας στην παρούσα αναιρετική διαδικασία καθώς και σε εκείνα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-675/15·
Επικουρικώς ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου· και
να επιφυλαχθεί επί των δικαστικών εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και της αιτήσεως αναιρέσεως.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους.
Πρώτον, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ερμήνευσε παρανόμως τη δεύτερη περίοδο του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο α΄, του κανονισμού (EK) 1225/20092 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, συνάγοντας από τη διάταξη αυτή μια προϋπόθεση προκειμένου περί της επιλογής της ανάλογης χώρας χωρίς τούτο να προκύπτει από το γράμμα της.
Δεύτερον, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, δεχόμενη ότι, καταρχήν, προσαρμογές της κανονικής αξίας δεν είναι δυνατές στο πλαίσιο της εφαρμογής του άρθρου 2, παράγραφος 7, στοιχείο α΄, του κανονισμού (EK) 1225/2009, παρέβη τη διάταξη αυτή.
____________
1 ΕΕ 2015, L 224, σ. 10.
2 ΕΕ 2009, L 343, σ. 51.