Υπόθεση C‑286/11 P
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
κατά
Tomkins plc
«Αίτηση αναιρέσεως — Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Ευρωπαϊκή αγορά των συνδέσμων σωληνώσεων από χαλκό και κράματα χαλκού — Ευθύνη της μητρικής εταιρίας απορρέουσα αποκλειστικώς από την παραβατική συμπεριφορά της θυγατρικής της — Αρχή ne ultra petita — Αποτέλεσμα ακυρωτικής δικαστικής αποφάσεως αφορώσας τη θυγατρική εταιρία επί της νομικής καταστάσεως της μητρικής εταιρίας»
Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως)
της 22ας Ιανουαρίου 2013
Προσφυγή ακυρώσεως — Προσφυγές ακυρώσεως οι οποίες ασκήθηκαν χωριστά από τη μητρική εταιρία και από τη θυγατρική της κατά αποφάσεως της Επιτροπής να καταλογίσει την παράβαση της θυγατρικής στη μητρική εταιρία — Συνεκτίμηση, από το Γενικό Δικαστήριο, στο πλαίσιο της ασκηθείσας από τη μητρική εταιρία προσφυγής, της εκβάσεως της προσφυγής που άσκησε η θυγατρική — Παράβαση της απαγορεύσεως αποφάνσεως ultra petita — Δεν υφίσταται
(Άρθρα 81 § 1 ΕΚ και 256 ΕΚ)
Στο δίκαιο του ανταγωνισμού, σε περίπτωση προσφυγής ακυρώσεως ασκηθείσας από μητρική εταιρία κατά αποφάσεως της Επιτροπής, η οποία καταλογίζει στην εταιρία αυτή την παράβαση που διέπραξε η θυγατρική της και την υποχρεώνει να καταβάλει το επιβληθέν πρόστιμο, ο δικαστής της Ένωσης δεν αποφαίνεται ultra petita όταν λαμβάνει υπόψη την απόφαση επί της προσφυγής ακυρώσεως που ασκήθηκε παραλλήλως από τη θυγατρική κατά της ίδιας αποφάσεως, απόφαση η οποία, αφού διαπίστωσε σφάλμα κατά τον καθορισμό της διάρκειας της παραβάσεως, ακύρωσε μερικώς την απόφαση αυτή και μείωσε το πρόστιμο.
Πράγματι, προκειμένου να καταλογιστεί ευθύνη σε οποιαδήποτε οντότητα ενός ομίλου, είναι αναγκαίο να αποδειχθεί ότι τουλάχιστον μία οντότητα παρέβη τους περί ανταγωνισμού κανόνες της Ένωσης και τούτο να επισημαίνεται σε απόφαση η οποία έχει καταστεί αμετάκλητη. Τέτοια περίπτωση δεν συντρέχει όταν η εις ολόκληρον ευθύνη της μητρικής εταιρίας στηρίζεται στην απόφαση περί παραβάσεως της θυγατρικής, η οποία ακυρώθηκε εν μέρει σύμφωνα με τη διαπίστωση σχετικά με τη διάρκεια της διαπραχθείσας παραβάσεως.
Συνεπώς, σε μια τέτοια περίπτωση, ο δικαστής της Ένωσης μπορεί, χωρίς να αποφανθεί ultra petita, να λάβει υπόψη το αποτέλεσμα της προσφυγής που άσκησε η θυγατρική και να ακυρώσει την εν λόγω απόφαση για το επίδικο χρονικό διάστημα και όσον αφορά τη μητρική εταιρία, ακόμη και αν δεν ταυτίζονται η έκταση των προσφυγών των εν λόγω εταιριών και τα επιχειρήματα που αυτές προβάλλουν.
(βλ. σκέψεις 37, 38, 43, 49)