Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Аdministrativen sad — Pleven (Βουλγαρία) στις 21 Iουλίου 2014 – Polihim-SS EOOD κατά Nachalnik na Mitnitsa — Svishtov

(Υπόθεση C-355/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Аdministrativen sad — Pleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Polihim-SS EOOD

Αναιρεσίβλητος: Nachalnik na Mitnitsa — Svishtov

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει ο όρος «κατανάλωση ενεργειακών προϊόντων» στο άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2008/118/ΕΚ ¹ του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης και για την κατάργηση της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ ² , να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι τα ενεργειακά προϊόντα καταναλώνονται από τον άμεσο αγοραστή τους, ο οποίος όμως δεν τα χρησιμοποιεί στην πραγματικότητα για συγκεκριμένη διαδικασία, ή υπό την έννοια ότι καταναλώνονται από τρίτο που τα χρησιμοποιεί όντως στο πλαίσιο διαδικασίας εκτελούμενης από τον ίδιο, σε περιπτώσεις όπου τα ενεργειακά προϊόντα απελευθερώνονται από τη φορολογική αποθήκη εγκεκριμένου αποθηκευτή, τίθενται προς ανάλωση και πωλούνται στο πλαίσιο εμπορικής συναλλαγής σε αγοραστή που δεν διαθέτει άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ούτε πιστοποιητικό ως τελικός καταναλωτής απαλλασσόμενος από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως και τα εν λόγω προϊόντα μεταπωλούνται από τον αγοραστή αυτόν σε τρίτο ο οποίος διαθέτει άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, άδεια εκ μέρους των αρμόδιων εθνικών Αρχών για τη λήψη ενεργειακών προϊόντων που απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως και πιστοποιητικό ως τελικός καταναλωτής απαλλασσόμενος από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, ενώ τα ενεργειακά προϊόντα παραδίδονται άμεσα σε αυτόν από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή χωρίς να περιέρχονται στην πραγματική κατοχή του αγοραστή τους;

Πρέπει η φράση «χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας» στο άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ ³ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι τα ενεργειακά προϊόντα χρησιμοποιούνται από τον άμεσο αγοραστή τους, ο οποίος όμως δεν τα χρησιμοποιεί στην πραγματικότητα για συγκεκριμένη διαδικασία προς επίτευξη σκοπού απαλλασσόμενου από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, ή υπό την έννοια ότι καταναλώνονται από τρίτο που τα χρησιμοποιεί όντως στο πλαίσιο διαδικασίας εκτελούμενης από τον ίδιο προς επίτευξη σκοπού απαλλασσόμενου από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, συγκεκριμένα για θέρμανση, παραδείγματος χάρη, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, σε περιπτώσεις όπου τα ενεργειακά προϊόντα απελευθερώνονται από τη φορολογική αποθήκη εγκεκριμένου αποθηκευτή, τίθενται προς ανάλωση και πωλούνται στο πλαίσιο εμπορικής συναλλαγής σε αγοραστή που δεν διαθέτει άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ούτε πιστοποιητικό ως τελικός καταναλωτής απαλλασσόμενος από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως και τα εν λόγω προϊόντα μεταπωλούνται από τον αγοραστή αυτόν σε τρίτο ο οποίος διαθέτει άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, άδεια εκ μέρους των αρμόδιων εθνικών Αρχών για τη λήψη ενεργειακών προϊόντων που απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως και πιστοποιητικό ως τελικός καταναλωτής απαλλασσόμενος από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, ενώ τα ενεργειακά προϊόντα παραδίδονται άμεσα σε αυτόν από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή χωρίς να περιέρχονται στην πραγματική κατοχή του αγοραστή τους;

Υπόκεινται τα ενεργειακά προϊόντα σε ειδικό φόρο καταναλώσεως, λαμβανομένων υπόψη των αρχών που απορρέουν από τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης περί ειδικών φόρων καταναλώσεως και ιδίως από το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2008/118 και από το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2003/96 και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, με βάση ποιον συντελεστή, αυτόν που ισχύει για τα καύσιμα κινήσεως ή εκείνον που αφορά τα καύσιμα θερμάνσεως, εάν ληφθεί ως δεδομένο ότι τα σχετικά ενεργειακά προϊόντα παραδίδονται σε τελικό καταναλωτή ο οποίος διαθέτει τις απαιτούμενες κατά το εθνικό δίκαιο άδειες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και πιστοποιητικό ως τελικός καταναλωτής απαλλασσόμενος από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, αλλά, ενώ λαμβάνει τα προϊόντα άμεσα από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή, δεν είναι ο πρώτος αγοραστής τους;

Υπόκεινται τα ενεργειακά προϊόντα σε ειδικό φόρο καταναλώσεως, λαμβανομένων υπόψη των αρχών που απορρέουν από τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης περί ειδικών φόρων καταναλώσεως και ιδίως από το άρθρο 1, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2008/118 και από το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2003/96 και μάλιστα με βάση τον συντελεστή που ισχύει για τα καύσιμα κινήσεως, εάν ληφθεί ως δεδομένο ότι τα σχετικά ενεργειακά προϊόντα καταναλώνονται ή χρησιμοποιούνται για σκοπό απαλλασσόμενο από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, συγκεκριμένα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πρόσωπο το οποίο διαθέτει τις απαιτούμενες κατά το εθνικό δίκαιο άδειες για τον σκοπό αυτόν, αλλά, ενώ λαμβάνει τα προϊόντα άμεσα από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή, δεν είναι ο πρώτος αγοραστής τους;

____________

¹ ΕΕ L 9, σ. 12.

² Οδηγία 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοϕορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς ϕόρους κατανάλωσης (ΕΕ L 76, σ. 1).

³ ΕΕ L 283, σ. 51.