Αναίρεση που άσκησαν στις 3 Απριλίου 2014 η Evonik Degussa GmbH και η AlzChem AG, πρώην AlzChem Trostberg GmbH, πρώην AlzChem Hart GmbH, κατά της απόφασης που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 23 Ιανουαρίου 2014 στην υπόθεση T-391/09, Evonik Degussa GmbH, AlzChem AG, πρώην AlzChem Trostberg GmbH, πρώην AlzChem Hart GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-155/14 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσες: Evonik Degussa GmbH και AlzChem AG, πρώην AlzChem Trostberg GmbH, πρώην AlzChem Hart GmbH (εκπρόσωποι: C. Steinle και I. Bodenstein, δικηγόροι)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των αναιρεσειουσών
Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 23ης Ιανουαρίου 2014 (υπόθεση T-391/09) κατά το μέρος κατά το οποίο θίγει τα συμφέροντα των αναιρεσειουσών,
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2009) 5791 τελικό, της 22ας Ιουλίου 2009 (Υπόθεση COMP/39.396 – Καρβίδια ασβεστίου και αντιδραστήρια με βάση το μαγνήσιο για τις βιομηχανίες χάλυβα και φυσικού αερίου), κατά το μέρος κατά το οποίο αφορά τις αναιρεσείουσες,
επικουρικά, να μειώσει το πρόστιμο που επέβαλε στις αναιρεσείουσες η παραπάνω απόφαση της Επιτροπής με το άρθρο 2, στοιχεία ζ΄ και η΄,
επικουρικά, εφόσον απορρίψει το παραπάνω αίτημα, να μεταρρυθμίσει το άρθρο 2, στοιχεία ζ΄ και η΄, της παραπάνω απόφασης της Επιτροπής, ώστε η SKW Stahl-Metallurgie GmbH να ευθύνεται σε ολόκληρο για ολόκληρο το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στις αναιρεσείουσες: οι αναιρεσείουσες προσδίδουν στο επικουρικό αυτό αίτημα την έννοια που του προσέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις σκέψεις 264 και 265 της απόφασής του, δηλαδή πρόκειται για επικουρικό αίτημα αύξησης του ποσοστού του επιβληθέντος στις αναιρεσείουσες προστίμου που θα θεωρηθεί ότι έχει καταβληθεί όταν καταβάλει η SKW το πρόστιμο που της επέβαλε η Επιτροπή,
επικουρικά σε σχέση με το αίτημα υπ’ αριθ. 2, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να την κρίνει σύμφωνα με τη νομική εκτίμηση που θα εκτίθεται στην απόφαση του Δικαστηρίου,
εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα στα οποία αφενός υποβλήθηκαν ήδη οι αναιρεσείουσες κατά τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και αφετέρου θα υποβληθούν κατά τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου.
Λόγοι αναίρεσης και κύρια επιχειρήματα
Η αίτηση αναίρεσης έχει υποβληθεί κατά της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Ιανουαρίου 2014 στην υπόθεση T-391/09, καθόσον η απόφαση αυτή θίγει τα συμφέροντα των αναιρεσειουσών. Με την εν λόγω απόφαση το Γενικό Δικαστήριο δέχτηκε εν μέρει και απέρριψε εν μέρει τις προσφυγές που είχαν ασκήσει οι νυν αναιρεσείουσες κατά της απόφασης C(2009) 5791 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 22ας Ιουλίου 2009, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39.396 – Καρβίδια ασβεστίου και αντιδραστήρια με βάση το μαγνήσιο για τις βιομηχανίες χάλυβα και φυσικού αερίου).
Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν πέντε συνολικά λόγους αναίρεσης:
Με τον πρώτο λόγο οι αναιρεσείουσες βάλλουν κατά του γεγονότος ότι το Γενικό Δικαστήριο τους καταλόγισε την αντίθετη προς τον ανταγωνισμό συμπεριφορά της SKW Stahl-Technik GmbH & Co. KG (SKW), κατά παράβαση των ορίων ευθύνης που απορρέουν από το άρθρο 81 ΕΚ (νυν άρθρο 101 ΣΛΕΕ), της αρχής της προσωπικής ευθύνης, του τεκμηρίου αθωότητας και της αρχής της υπαιτιότητας, καθόσον δεν δέχτηκε την ανατροπή του τεκμηρίου για ύπαρξη καθοριστικής επιρροής. Κατά τις αναιρεσείουσες, η SKW έλαβε μονομερώς και παρά τις αντίθετες υποδείξεις των αναιρεσειουσών την απόφαση να μετέχει από την 1η Απριλίου 2004 σε σύμπραξη επιχειρήσεων, ενόσω υπήρχε ένα «κενό εξουσίας» πριν από την επικείμενη πώληση της εταιρίας αυτής σε τρίτο πρόσωπο. Κακώς το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη την εξαιρετική αυτή ειδική περίπτωση, η οποία διαφέρει σαφώς από όλες τις άλλες υποθέσεις που έχουν εκδικαστεί μέχρι σήμερα, και δεν απέδωσε δικαιοσύνη στη μεμονωμένη αυτή περίπτωση.Με τον δεύτερο λόγο οι αναιρεσείουσες βάλλουν κατά του γεγονότος ότι το Γενικό Δικαστήριο, κατά παράβαση της αρχής της εκατέρωθεν ακροάσεως και της υποχρέωσης αιτιολόγησης, απέρριψε τον ισχυρισμό τους ότι η απόφαση της Επιτροπής θα έπρεπε να ακυρωθεί για τον λόγο ότι τα μερίδια ευθύνης των συνοφειλετών δεν καθορίστηκαν, όσον αφορά τη μεταξύ τους σχέση, σύμφωνα με την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου που είχε εκδοθεί εν τω μεταξύ στις 3 Μαρτίου 2011 στις υποθέσεις T-122/07 έως T-124/07, Siemens Österreich (Συλλογή 2011, σ. II-793). Ο ισχυρισμός αυτός, που προβλήθηκε με την προσφυγή, δεν ήταν ούτε εκπρόθεσμος ούτε ανεπαρκής. Όσον αφορά το ύψος του προστίμου, οι αναιρεσείουσες ισχυρίζονται, με τον τρίτο λόγο αναίρεσης, ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχείρισης, καθόσον –αντίθετα από ό,τι στην παράλληλη υπόθεση Gigaset– δεν μείωσε τα πρόστιμα που είχαν επιβληθεί στις αναιρεσείουσες, παρά τα σφάλματα που είχαν σημειωθεί κατά τον υπολογισμό τους, και ιδίως παρά το γεγονός ότι δεν είχε ληφθεί υπόψη το τέλος εισόδου και είχε ληφθεί πλημμελώς υπόψη η μείωση του προστίμου της SKW λόγω της συνεργασίας της με την Επιτροπή. Οι αναιρεσείουσες χαιρετίζουν το γεγονός ότι το Γενικό Δικαστήριο, κατά τον νέο καθορισμό των προστίμων τους, όρισε επίσης ότι οι αναιρεσείουσες «θα θεωρούνται ότι απαλλάσσονται από την καταβολή του προστίμου αυτού κατά το ύψος που αντιστοιχεί στα ποσά που κατέβαλε η SKW λόγω του προστίμου που της επιβλήθηκε με» την προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής (σημείο 2 του διατακτικού, πρώτη περίπτωση). Με τον τέταρτο λόγο αναίρεσης, τον οποίο προβάλλουν επικουρικά, οι αναιρεσείουσες βάλλουν πάντως κατά του γεγονότος ότι το Γενικό Δικαστήριο, κατά παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, της αρχής nulla poena sine lege certa και της υποχρέωσης αιτιολόγησης, δεν όρισε ρητά, κατά τον νέο καθορισμό των προστίμων, ότι οι καταβολές της SKW θα έχουν ως διττό αποτέλεσμα να απαλλάσσονται από την υποχρέωση καταβολής τόσο η ARQUES Industries AG (Arques) (που έχει πλέον την επωνυμία Gigaset AG (Gigaset)) όσο και οι αναιρεσείουσες. Με τον πέμπτο λόγο αναίρεσης, τον οποίο προβάλλουν επικουρικά, οι αναιρεσείουσες βάλλουν κατά του γεγονότος ότι το Γενικό Δικαστήριο, κατά τον νέο καθορισμό των προστίμων, αφαίρεσε, όσον αφορά το ποσό που θα θεωρείται ως εξοφληθέν κατόπιν της καταβολής της SKW, τη μείωση που προβλέπεται για τις συνεργαζόμενες με την Επιτροπή επιχειρήσεις, πράγμα που αντιβαίνει ιδίως στις αρχές που διέπουν τον καθορισμό των προστίμων που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις αλληλεγγύως και σε ολόκληρο (άρ
θρο 81 ΕΚ, άρθρο 23 του κανονισμού 1/2003) . Με τον τρόπο αυτό το Γενικό Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη, σε βάρος των αναιρεσειουσών, όσον αφορά το ποσό αυτό, μια μείωση που προβλέπεται για τις συνεργαζόμενες επιχειρήσεις, μολονότι η SKW δεν συνεργάστηκε με την Επιτροπή κατά την έννοια της ανακοίνωσης περί επιείκειας για τις συνεργαζόμενες επιχειρήσεις.