Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ισπανία) στις 16 Φεβρουαρίου 2012 - Transportes Jordi Besora, S.L. κατά Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC) και Generalitat de Catalunya

(Υπόθεση C-82/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα-Ενάγουσα: Transportes Jordi Besora, S.L.

Καθών: Tribunal Económico Administrativo Regional de Cataluña (TEARC) και Generalitat de Catalunya

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ ² του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης και, ειδικότερα, η προϋπόθεση των "ειδικών σκοπών" ενός συγκεκριμένου φόρου

α)    την έννοια ότι απαιτείται ο επιδιωκόμενος σκοπός να μην μπορεί να επιτευχθεί μέσω άλλου εναρμονισμένου φόρου;

β)    την έννοια ότι υπάρχει ένας καθαρά δημοσιονομικός σκοπός σε περίπτωση που ο ειδικός φόρος έχει καθιερωθεί ταυτόχρονα με τη μεταφορά κάποιων αρμοδιότητων σε Αυτόνομες Περιφέρειες, στις οποίες, εξάλλου, μεταβιβάζονται οι εισπράξεις από τον φόρο με σκοπό να καλύπτονται, εν μέρει, οι δαπάνες που συνδέονται με τις μεταβιβασθείσες αρμοδιότητες, καθιστώντας δυνατή την καθιέρωση διαφορετικών φορολογικών συντελεστών, ανάλογα με το έδαφος κάθε Αυτόνομης Περιφέρειας;

γ)    Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, έχει την έννοια ο όρος "ειδικός σκοπός" ότι ο σκοπός πρέπει να είναι αποκλειστικός ή, αντιθέτως, ότι επιτρέπει την επίτευξη πλειόνων διαφορετικών σκοπών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται επίσης ο αποκλειστικά δημοσιονομικός σκοπός της χρηματοδοτήσεως ορισμένων αρμοδιοτήτων;

δ)    Αν η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι ότι επιτρέπεται η επίτευξη διαφορετικών σκοπών, πόσο σημαντικός πρέπει να είναι ορισμένος σκοπός, ενόψει του άρθρου 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/12, προκειμένου να πληρούται η προϋπόθεση ότι ο φόρος ανταποκρίνεται σε "ειδικό σκοπό" υπό την έννοια που δέχεται η νομολογία του Δικαστηρίου, και ποια θα ήταν τα κριτήρια για την οροθέτηση του κύριου σκοπού σε σχέση με τον επικουρικό;

Απαγορεύει το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ [...] και, ειδικότερα, η προϋπόθεση τηρήσεως των κανόνων φορολόγησης που ισχύουν για τις ανάγκες των ειδικών φόρων κατανάλωσης ή του ΦΠΑ για τον καθορισμό του απαιτητού,

α)    μη εναρμονισμένο έμμεσο φόρο (όπως ο IVMDH), ο οποίος καταβάλλεται κατά τον χρόνο της λιανικής πωλήσεως των καυσίμων στον τελικό καταναλωτή, αντίθετα προς τον εναρμονισμένο φόρο (φόρος επί των υδρογονανθράκων, που καταβάλλεται όταν τα προϊόντα εξέρχονται από την τελευταία φορολογική αποθήκη) ή τον ΦΠΑ (ο οποίος, αν και καταβάλλεται επίσης κατά τον χρόνο της τελικής λιανικής πωλήσεως, απαιτείται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας παραγωγής και διανομής), για τον λόγο ότι δεν τηρεί -κατά τη διατύπωση της αποφάσεως EKW και Wein & Co  (σκέψη 47)- την όλη οικονομία της μίας ή της άλλης από τις ανωτέρω αναφερθείσες τεχνικές φορολογήσεως, όπως τις έχει οργανώσει η κοινοτική κανονιστική ρύθμιση;

β)    Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, πρέπει να γίνεται ερμηνεία υπό την έννοια ότι η εν λόγω προϋπόθεση τηρήσεως πληρούται ήδη, χωρίς να χρειάζεται οιαδήποτε σύμπτωση των αποτελεσμάτων του απαιτητού, μόνον επειδή ο μη εναρμονισμένος έμμεσος φόρος (στην περίπτωση αυτή ο IVMDH) δεν έχει επιπτώσεις -υπό την έννοια ότι δεν την εμποδίζει ούτε τη δυσχεραίνει- στη συνήθη λειτουργία του απαιτητού των ειδικών φόρων κατανάλωσης ή του ΦΠΑ;

____________

¹ - ΕΕ L 76, σ. 1.

² - Απόφαση της 9ης Μαρτίου 2000, C-437/97 (Συλλογή 2000, σ. Ι-1157).