Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 19 stycznia 2018 r. – Vueling Airlines SA / Jean-Luc Poignant
(Sprawa C-37/18)
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Cour de cassation
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Vueling Airlines SA
Strona pozwana: Jean-Luc Poignant
Pytania prejudycjalne
Czy dokonana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie A-Rosa Flussschiff wykładnia art. 14 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1408/71/EWG1 , w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/972 , zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 647/20053 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. ma zastosowanie w sporze związanym z przestępstwem nielegalnego zatrudnienia, gdzie zaświadczenia E 101 zostały wydane na podstawie art. 14 ust. 1 lit. a), zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia nr 574/72/WE z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia nr 1408/714 , podczas gdy sytuacja wchodziła w zakres art. 14 ust. 2 lit. a) pkt i), dla pracowników najemnych świadczących pracę na terytorium państwa członkowskiego, którego są obywatelami i w którym przedsiębiorstwo transportu lotniczego z siedzibą w innym państwie członkowskim posiada swój oddział, a już sama treść zaświadczenia E 101, które wskazuje port lotniczy jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika oraz przedsiębiorstwo lotnicze jako pracodawcę, pozwala wywnioskować, że zostało ono uzyskane z naruszeniem prawa?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy zasada pierwszeństwa prawa Unii Europejskiej powinna być interpretowana w ten sposób, że nie pozwala sądowi krajowemu, który zgodnie z jego prawem krajowym jest związany powagą rzeczy osądzonej przez sąd karny wywołującą skutki w postępowaniu cywilnym, na wyciągnięcie konsekwencji z rozstrzygnięcia sądu karnego wydanego w sposób niezgodny z przepisami prawa Unii przez zasądzenie od pracodawcy w postępowaniu cywilnym odszkodowania na rzecz pracownika tylko na podstawie skazania tego pracodawcy wyrokiem karnym za nielegalne zatrudnienie?
____________
1 Rozporządzenie Rady (EWG) NR 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. 1971, L 149, s. 2 – wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 5, t. 1, s. 35)
2 Rozporządzenie Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. zmieniające i uaktualniające rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie oraz rozporządzenie (EWG) nr 574/72 w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 Dz.U. 1007, L 28. s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 5, t. 3, s. 3)
3 Rozporządzenie (WE) nr 647/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie oraz rozporządzenie Rady (EWG) nr 574/72 w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (Dz.U. 2005, L 117, s. 1)
4 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. 1072, L 74, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 5, t. 1, s. 83)