Αναίρεση που άσκησε την 20 Νοεμβρίου 2017 η Ελληνική Δημοκρατία κατά της αποφάσεως του Γενικό Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) που εκδόθηκε την 19η Σεπτεμβρίου 2017 στην υπόθεση T-327/15, Ελληνική Δημοκρατία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-670/17 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα : Ελληνική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: Γ. Κανελλόπουλος, Ι. Παχή και Α. Βασιλοπούλου)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ της 19ης Σεπτεμβρίου 2017 στην υπόθεση Τ-327/15, να γίνει δεκτή η από 2ας Ιουνίου 2015 προσφυγή της Ελληνικής Δημοκρατίας και να ακυρωθεί η εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής της 25ης Μαρτίου 2015 «για την εφαρμογή δημοσιονομικής διόρθωσης στο σκέλος του ΕΓΤΠΕ – τμήματος Προσανατολισμού και επιχειρησιακού προγράμματος με αριθ. CCI 2000GR061PO021 (ΕΛΛΑΔΑ – Στόχος 1 – Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου)» που κοινοποιήθηκε υπό τον αριθμό C(2015) 1936 final.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της η αναιρεσίουσα προβάλλει 5 λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται η εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των μεταβατικών διατάξεων των Κανονισμών (ΕΚ) 1083/2006¹ και (ΕΕ) 1303/2013² σε συνδυασμό με τις διατάξεις του Κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005³ , άλλως πλάνη περί το δίκαιο, ως προς την εφαρμογή των διατάξεων του Κανονισμού 1260/1999⁴ στο ΕΓΤΠΕ – Τμήμα Προσανατολισμού μετά την 01.01.2007 – Ανεπαρκής και πλημμελής αιτιολογία της αναιρεσιβαλλομένης.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 39 του Κανονισμού (ΕΚ) 1260/1999 – αντιφατική και ανεπαρκής αιτιολογία.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται η εσφαλμένη ερμηνεία και πλημμελής και επιλεκτική εφαρμογή των κριθεισών από την αναιρεσιβαλλόμενη ως εφαρμοστέων διαδικαστικών διατάξεων των άρθρων 144 και 145 του Κανονισμού (ΕΕ) 1303/2013, καθώς η αναιρεσιβαλλόμενη παραλείπει να εφαρμόσει τη διαδικαστική εγγύηση του άρθρου 52 παράγραφος 4 περίπτωση γ) του Κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013⁵ που προσδιορίζει εν προκειμένω την κατά χρόνο αρμοδιότητα της Επιτροπής – Αντιφατική και ανεπαρκής αιτιολογία της αναιρεσιβαλλόμενης.

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από ερμηνεία και εφαρμογή των αρχών της ασφάλειας του δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του κράτους μέλους στο πλαίσιο της ειλικρινούς του συνεργασίας με την Επιτροπή κατά την εκτίμηση των συνεπειών από τη ρητή αποδοχή της τελικής έκθεσης του προγράμματος που έλαβε χώρα με καθυστέρηση εννέα μηνών και την καθυστερημένη κίνηση διαδικασίας επιβολής δημοσιονομικής διόρθωσης, σε αντίθεση προς αυτοδέσμευση της Επιτροπής να προβαίνει σε εκκαθάριση και τελική πληρωμή των επιχειρησιακών προγραμμάτων σε εύλογο χρόνο.

Τέλος, με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται η απολύτως ανεπαρκής αιτιολογία, κατά την κρίση της αναιρεσιβαλλομένης, με την οποία απορρίπτονται οι αιτιάσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας ως προς την επιβολή πολλαπλής και ως εκ τούτου δυσανάλογης δημοσιονομικής διόρθωσης.

____________

¹     Κανονισμός (EK) αριθ. 1083/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2006 , περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1260/1999. (ΕΕ 2006, L 210, σ. 25).

²     Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1303/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013 , περί καθορισμού κοινών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής, το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1083/2006. (ΕΕ 2013, L 347, σ. 320).

³     Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 του Συμβουλίου, της 21ης Ιουνίου 2005, για τη χρηματοδότηση της κοινής γεωργικής πολιτικής. (ΕΕ 2005, L 209, σ. 1).

⁴     Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 του Συμβουλίου της 21ης Ιουνίου 1999 περί γενικών διατάξεων για τα διαρθρωτικά Ταμεία. (ΕΕ 1999, L 161 σ. 1).

⁵     Κανονισμος (EE) αριθ. 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013 , σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 352/78, (ΕΚ) αριθ. 165/94, (ΕΚ) αριθ. 2799/98, (ΕΚ) αριθ. 814/2000, (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 και (ΕΚ) αριθ. 485/2008 του Συμβουλίου. (ΕΕ 2013, L 347, σ. 549).