Αναίρεση που άσκησε στις 23 Νοεμβρίου 2010 η Ελβετική Συνομοσπονδία κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-319/05, Ελβετική Συνομοσπονδία κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής (παρεμβαίνοντες: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και Landkreis Waldshut

(Υπόθεση C-547/10 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ελβετική Συνομοσπονδία (εκπρόσωπος: S. Hirsbrunner, Rechtsanwalt)

Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Landkreis Waldshut

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-319/05, κατ' εφαρμογή του άρθρου 61 του Οργανισμού του Δικαστηρίου,

σε περίπτωση που κρίνει ότι η υπόθεση είναι ώριμη προς έκδοση απόφασης, να ακυρώσει την απόφαση 2004/12/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2003, και να καταδικάσει την Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 122, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, στα δικαστικά έξοδα ολόκληρης της διαδικασίας, περιλαμβανομένων και των εξόδων της πρωτοβάθμιας δίκης,

σε περίπτωση που κρίνει ότι η υπόθεση δεν είναι ώριμη προς έκδοση απόφασης, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο αφενός για να την κρίνει σύμφωνα με τη νομική εκτίμηση του Δικαστηρίου και αφετέρου για να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Αντικείμενο της αίτησης αναίρεσης είναι η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-319/05 (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση). Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε η προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας κατά της απόφασης 2004/12/EΚ της Επιτροπής, της 5ης Δεκεμβρίου 2003 (στο εξής: απόφαση της Επιτροπής), η οποία αφορούσε τον 213ο κανονισμό εφαρμογής των γερμανικών ρυθμίσεων περί εναέριας κυκλοφορίας, με τον οποίο καθορίστηκαν οι διαδικασίες προσγείωσης και απογείωσης για τον αερολιμένα της Ζυρίχης (στο εξής: 213ος ΚΕ), της 15ης Ιανουαρίου 2003, όπως τροποποιήθηκε με τον πρώτο τροποποιητικό του 213ου ΚΕ κανονισμό, της 1ης Απριλίου 2003 (στο εξής: τα επίδικα γερμανικά μέτρα).

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τους εξής λόγους αναίρεσης:

1.    Το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε νομικά εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 2408/92, καθόσον έκρινε ότι στο πεδίο εφαρμογής του εμπίπτουν μόνο οι απαγορεύσεις της άσκησης των δικαιωμάτων μεταφορών. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι, κατά το άρθρο 1, παράγραφος 2, της Συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τις αεροπορικές μεταφορές, δεν επιτρέπεται να αντιταχθεί στην αναιρεσείουσα μια τέτοια ερμηνεία του άρθρου 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 2408/92, ακόμη και αν υπήρχε η δυνατότητα τέτοιας ερμηνείας εντός του πλαισίου της ΕΕ.

2.    Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα την υποχρέωση αιτιολόγησης που προβλέπει το άρθρο 296 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 253 ΕΚ), καθόσον έκρινε νόμιμο το ότι η Επιτροπή απέκλεισε τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 9, παράγραφος 1, του κανονισμού 2408/92 χωρίς να παραθέσει καμία αιτιολογία. Το Γενικό Δικαστήριο δέχτηκε κακώς ότι δεν αποτελεί ανεπίτρεπτη αντικατάσταση της αιτιολογίας κατά τη διάρκεια της δίκης το γεγονός ότι η Επιτροπή αντικατέστησε, κατά τη διάρκεια της δίκης, τις παρατιθέμενες στην προσβαλλόμενη απόφασή της αιτιολογίες με τελείως νέες "διευκρινίσεις".

3.    Το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε νομικά εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 2408/92, καθόσον δεν έλαβε υπόψη τα δικαιώματα αφενός του φορέα που έχει την εκμετάλλευση του αερολιμένα της Ζυρίχης και αφετέρου των περιοίκων του εν λόγω αερολιμένα.

4.    Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε εσφαλμένα την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων. Κακώς το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε καθόλου υπόψη τα δικαιώματα του φορέα που έχει την εκμετάλλευση του αερολιμένα και των Ελβετών περιοίκων. Παρά τα αιτήματα της νυν αναιρεσείουσας, το Γενικό Δικαστήριο δεν θέλησε να εξετάσει τα επίδικα μέτρα από την άποψη της αναγκαιότητάς τους. Δεν εφάρμοσε με επαρκή αυστηρότητα την προϋπόθεση παράθεσης αντικειμενικών αιτιολογικών λόγων. Το συμφέρον προώθησης μιας τουριστικής περιοχής δεν είναι άξιο προστασίας, διότι τα οικονομικά συμφέροντα δεν αποτελούν αντικειμενικούς δικαιολογητικούς λόγους.

5.    Η εξέταση στην οποία προέβη το Γενικό Δικαστήριο από την άποψη της αναλογικότητας ενέχει σοβαρά νομικά σφάλματα. Το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αποδεικτικών στοιχείων και δεν προέβη σε πλήρη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών. Το γεγονός ότι υποκατέστησε την εκτίμησή του ως προς τα πραγματικά περιστατικά στην εκτίμηση της Επιτροπής συνιστά υπέρβαση εξουσίας. Το Γενικό Δικαστήριο, παραβιάζοντας την αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως, βασίστηκε σε ορισμένες διαπιστώσεις ως προς τα πραγματικά περιστατικά, σχετικά με τις οποίες δεν δόθηκε στην νυν αναιρεσείουσα η δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της.

6.    Κατά την εξέταση ορισμένων λιγότερο επαχθών περιορισμών το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τους κανόνες για την κατανομή του βάρους απόδειξης και ορισμένες άλλες γενικές αρχές.

7.    Το σκεπτικό του Γενικού Δικαστηρίου σχετικά με τη δυνατότητα επιβολής ανωτάτου ορίου θορύβου είναι αντιφατικό.

____________