Odwołanie od wyroku Sadu (ósma izba) wydanego w dniu 30 marca 2017 r. w sprawie T-112/15, Republika Grecka / Komisja Europejska, wniesione w dniu 6 czerwca 2017 r. przez Republikę Grecką

(Sprawa C-341/17 P)

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: G. Kanellopoulos, A. Vasilopoulou i E. Leftheriotou, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi o jego uwzględnienie, uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu z dnia 30 marca 2017 r. w sprawie Τ-112/15 w części oddalającej jej skargę, uwzględnienie skargi wniesionej przez Republikę Grecką w dniu 2 marca 2015 r., uchylenie decyzji Komisji Europejskiej 2014/950/UΕ z dnia 19 grudnia 2014 r. w części, w której wyłącza z finansowania Unii Europejskiej wydatki poniesione przez Republikę Grecką w sektorze płatności obszarowych w roku składania wniosków 2008 odpowiadające: a) 10% kwoty ogółem wydatków poniesionych na płatności dotyczące użytków zielonych, b) 5% kwoty ogółem wydatków poniesionych na uzupełniające płatności związane i c) 5% kwoty ogółem wydatków poniesionych na rozwój obszarów wiejskich, oraz o obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi sześć zarzutów:

W odniesieniu do części zaskarżonego wyroku dotyczącej pierwszego zarzutu skargi odnoszącego się do korekty finansowej w wysokości 10% obejmującej pomoc z tytułu obszarów wykorzystywanych jako użytki zielone (pkt 23–106 zaskarżonego wyroku) podnoszone są trzy zarzuty odwołania.

Pierwszy zarzut odwołania dotyczy błędnej interpretacji i stosowania art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r., co się tyczy definicji użytków zielonych, błędnej interpretacji i stosowania art. 296 TFUE oraz niewystarczającego i nieodpowiedniego uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Drugi zarzut odwołania dotyczy błędnej interpretacji i stosowania art. 296 TFUE lub niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonego wyroku w części, w której oddalone zostały zastrzeżenia Republiki Greckiej odnośnie do zgodności z prawem decyzji Komisji.

Ponadto w trzecim zarzucie odwołania podnoszone jest, że zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem zasady proporcjonalności oraz na podstawie błędnej interpretacji i stosowania art. 296 TFUE i z niewystarczającym uzasadnieniem.

Co się tyczy części zaskarżonego wyroku, która odnosi się do drugiego zarzutu skargi dotyczącego korekty finansowej w wysokości 5% w sektorze pomocy uzupełniających płatności obszarowych związanych (pkt 107–137 zaskarżonego wyroku), podnoszone są dwa zarzuty odwołania. Pierwszy (czwarty zarzut odwołania) dotyczy błędnej interpretacji i stosowania art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005 i art. 11 rozporządzenia nr 885/2006, błędnego lub niewystraczającego i sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, natomiast drugi odnosi się do tego, że rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym wyroku oparte jest na błędnym zastosowaniu zasady proporcjonalności łącznie z błędną interpretacją i stosowaniem art. 296 TFUE, a także niewystarczającym i sprzecznym uzasadnieniem.

W końcu, co się tyczy części zaskarżonego wyroku odnoszącej się do trzeciego zarzutu skargi dotyczącego korekty finansowej w wysokości 5% w sektorze rozwoju obszarów wiejskich (pkt 138–168 zaskarżonego wyroku), podnoszone jest, że (szósty zarzut odwołania) zaskarżony wyrok w części, w której oddala częściowo żądanie Republiki Greckiej, został przyjęty przy całkowitym braku uzasadnienia.

____________