Sprawa C‑412/11

Komisja Europejska

przeciwko

Wielkiemu Księstwu Luksemburga

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Transport – Rozwój kolei wspólnotowych – Dyrektywa 91/440/EWG – Artykuł 6 ust. 3 i załącznik II – Dyrektywa 2001/14/WE – Artykuł 14 ust. 2 – Niezależność podmiotu, któremu powierzono wykonywanie funkcji podstawowych

Streszczenie – Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 11 lipca 2013 r.

1.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Badanie zasadności przez Trybunał – Sytuacja, jaką należy wziąć pod uwagę – Sytuacja w chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii

(art. 258 TFUE)

2.        Transport – Wspólna polityka – Rozwój kolei wspólnotowych – Oddzielenie zarządzania infrastrukturą od transportu – Podstawowe funkcje, które należy powierzyć niezależnemu organowi – Pojęcie – Przyjęcie środków w celu przywrócenia normalnej sytuacji w ruchu w przypadku zakłóceń w ruchu lub zagrożenia – Wyłączenie – Ponowne przyznanie tras pociągów – Włączenie

(dyrektywy: 2001/14 Parlamentu Europejskiego i Rady, art 14 ust. 2, art. 29; Rady 91/440, art. 6 ust. 3, załącznik II)

1.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 30)

2.        Środki konieczne w celu przywrócenia normalnej sytuacji w ruchu przyjęte na mocy art. 29 dyrektywy 2001/14 w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej, nie mogą być uznane za środki dotyczące bezpośrednio podstawowej funkcji obejmującej przydzielanie tras pociągów w rozumieniu art. 14 ust. 2 tej dyrektywy, która to funkcja powinna być powierzona niezależnemu organowi alokującemu. Chodzi bardziej o jednorazowe środki, które powinny być przyjęte w nagłych przypadkach jako reakcja na szczególną sytuację i które powinny zapewniać, że prawa do zdolności przepustowej w postaci tras pociągów mogą być rzeczywiście wykorzystane przez użytkownika zgodnie z rozkładem jazdy. Przyjęcie takich środków jest zatem związane z zarządzaniem ruchem i nie jest objęte wymogiem niezależności, co oznacza, że można powierzyć tę funkcję zarządcy infrastruktury, który jest jednocześnie przedsiębiorstwem kolejowym.

Jednakże mimo iż odwołanie tras pociągów w przypadku zakłóceń w ruchu nie jest uważane za funkcję podstawową, ponowne przyznanie tych tras powinno być jako takie uznane za stanowiące część funkcji podstawowych, które mogą być wykonywane wyłącznie przez niezależnego zarządcę lub przez organ alokujący w zakresie, w jakim, w przeciwieństwie do zarządzania ruchem, które nie wiąże się z podejmowaniem decyzji w rozumieniu załącznika II do dyrektywy 91/440 w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych, ponowne przyznanie tras pociągów wymaga podjęcia decyzji w zakresie przyznawania tras pociągów.

(por. pkt 34, 36–38)