DECYZJA TRYBUNAŁU (izba właściwa w zakresie szczególnej procedury kontroli)
z dnia 19 marca 2018 r.(*)
Szczególna procedura kontroli orzeczenia
W sprawie C‑141/18 RX
mającej za przedmiot wniosek pierwszego rzecznika generalnego z dnia 22 lutego 2018 r. o poddanie orzeczenia szczególnej procedurze kontroli w trybie art. 62 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
TRYBUNAŁ (izba właściwa w zakresie szczególnej procedury kontroli),
w składzie: M. Ilešič (sprawozdawca), prezes izby, A. Rosas, C. Toader, A. Prechal i E. Jarašiūnas, sędziowie,
wydaje następującą
Decyzję
1 Wniosek pierwszego rzecznika generalnego o poddanie orzeczenia szczególnej procedurze kontroli dotyczy wyroku Sądu Unii Europejskiej (izba ds. odwołań) z dnia 23 stycznia 2018 r., FV/Rada (T‑639/16 P, EU:T:2018:22). W tym wyroku Sąd uchylił wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 28 czerwca 2016 r., FV/Rada (F‑40/15, EU:F:2016:137) oddalający skargę o stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny sporządzonego za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2013 r. Sąd uznał bowiem, że izba Sądu do spraw Służby Publicznej, która wydała uchylony wyrok, została utworzona nieprawidłowo.
2 Z art. 256 ust. 2 TFUE wynika, że orzeczenia wydane przez Sąd Unii Europejskiej w trybie odwołania od orzeczeń Sądu do spraw Służby Publicznej mogą zostać w drodze wyjątku, na warunkach określonych przez statut Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i w określonym tam zakresie, poddane kontroli Trybunału, jeżeli zachodzi poważne ryzyko naruszenia jedności lub spójności prawa Unii.
3 W tym względzie art. 62 statutu stanowi, że jeżeli pierwszy rzecznik generalny uzna, iż zachodzi poważne ryzyko naruszenia jedności lub spójności prawa Unii, może on wystąpić do Trybunału z wnioskiem o poddanie orzeczenia Sądu kontroli.
4 Jednak, choć rzecznik generalny przedstawił szczególne powody, które skłoniły go w niniejszym przypadku do skierowania sprawy do izby właściwej w zakresie szczególnej procedury kontroli, to we wniosku o poddanie orzeczenia szczególnej procedurze kontroli, który skierował do tej izby, wskazuje on, iż w jego ocenie „wyrok Sądu z dnia 23 stycznia 2018 r., FV/Rada (T‑639/16 P, EU:T:2018:22) nie przedstawia ze względu na zawarte w nim rozumowanie prawne poważnego ryzyka naruszenia jedności lub spójności prawa Unii”.
5 Tym samym z przedstawionego przez pierwszego rzecznika generalnego wniosku o poddanie orzeczenia szczególnej procedurze kontroli wynika, że formalne przesłanki, określone w art. 62 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które muszą zostać spełnione, by izba właściwa w zakresie szczególnej procedury kontroli mogła orzec, czy ten wyrok Sądu niesie ze sobą poważne ryzyko naruszenia jedności lub spójności prawa Unii, a zatem czy należy poddać go szczególnej procedurze kontroli, nie są w niniejszym przypadku spełnione.
Z powyższych względów Trybunał (izba właściwa w zakresie szczególnej procedury kontroli) wydaje następującą decyzję:
Wyroku Sądu Unii Europejskiej (izba ds. odwołań) z dnia 23 stycznia 2018 r., FV/Rada (T‑639/16 P, EU:T:2018:22) nie należy poddawać szczególnej procedurze kontroli.
Podpisy