Προσφυγή της 18ης Απριλίου 2013 - Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδία κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Υπόθεση C-209/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδία (εκπρόσωποι: E. Jenkinson, S. Behzadi-Spencer, καθώς και M. Hoskins QC, P. Baker QC, V. Wakefield, Barrister)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση 2013/52/EΕ του Συμβουλίου περί ενισχυμένης συνεργασίας στη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, και
να καταδικάσει το Συμβούλιο της στα δικαστικά έξοδα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση 2013/52/EΕ του Συμβουλίου αντιβαίνει στο άρθρο 327 ΣΛΕΕ, καθότι επιτρέπει την καθιέρωση ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (ΦΧΣ) με εξωεδαφικά αποτελέσματα, ο οποίος δεν λαμβάνει υπόψη τις αρμοδιότητες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μη συμμετεχόντων κρατών.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση 2013/52/EΕ του Συμβουλίου είναι παράνομη, καθότι επιτρέπει την καθιέρωση ΦΧΣ με εξωεδαφικά αποτελέσματα ο οποίος δεν δικαιολογείται βάσει του διεθνούς εθιμικού δικαίου.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση 2013/52/EΕ του Συμβουλίου αντιβαίνει στο άρθρο 332 ΣΛΕΕ, καθότι επιτρέπει ενισχυμένη συνεργασία για έναν ΦΧΣ η εφαρμογή του οποίου θα συνεπάγεται αναπόφευκτα έξοδα εις βάρος των μη συμμετεχόντων κρατών.
____________1 - ΕΕ L 22, σ.11