Προσφυγή της 27ης Δεκεμβρίου 2010 - Thesing και Bloomberg Finance κατά Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
(Υπόθεση T-590/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Gabi Thesing και Bloomberg Finance LP (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: M.H. Stephens και R.C. Lands, solicitors)
Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που κοινοποιήθηκε με επιστολές της 17ης Σεπτεμβρίου 2010 και 21ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση των προσφευγουσών περί προσβάσεως σε ορισμένα έγγραφα·
να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να επιτρέψει στις προσφεύγουσες την πρόσβαση στα έγγραφα αυτά, σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 4ης Μαρτίου 2004 σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ/2004/3)
1; και
να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή τους οι προσφεύγουσες ζητούν, σύμφωνα με το άρθρο 263 ΣΛΕΕ, την ακύρωση αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που κοινοποιήθηκε με επιστολές της 17ης Σεπτεμβρίου 2010 και 21ης Οκτωβρίου 2010, με την οποία η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απέρριψε το αίτημα των προσφευγουσών περί προσβάσεως στα ακόλουθα έγγραφα, σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 4ης Μαρτίου 2004 σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ/2004/3):
(i) σημείωμα τιτλοφορούμενο The impact on government deficit and debt from off-market swaps. The Greek case (SEC/GovC/X/10/88a)·
(ii) δεύτερο σημείωμα τιτλοφορούμενο The Titlos transaction and possible existence of similar transactions impacting on the euro area government debt or deficit levels (SEC/GovC/X/10/88b).
Με την προσφυγή τους οι προσφεύγουσες προβάλλουν τους ακόλουθους νομικούς ισχυρισμούς:
Πρώτον, υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ερμήνευσε και/ή εφάρμοσε εσφαλμένα το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 4ης Μαρτίου 2004 (ΕΚΤ/2004/3), που προβλέπει εξαίρεση από το, κατά το άρθρο 2 της αποφάσεως αυτής, γενικό δικαίωμα προσβάσεως, καθόσον ότι:
(i) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν ερμήνευσε το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο α΄ κατά την έννοια ότι επιβάλλει να ληφθούν υπόψη οι παράγοντες δημοσίου συμφέροντος που συνηγορούν υπέρ της γνωστοποιήσεως·
(ii) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν στάθμισε επαρκώς τους παράγοντες δημοσίου συμφέροντος που συνηγορούν υπέρ της γνωστοποιήσεως των ζητηθέντων εγγράφων·
(iii) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τόνισε υπερβολικά και/ή προσδιόρισε εσφαλμένα το δημόσιο συμφέρον κατά της γνωστοποιήσεως των ζητηθέντων εγγράφων.
Επιπλέον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν ερμήνευσε και/ή δεν εφάρμοσε ορθά το άρθρο 4, παράγραφος 2, της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 4ης Μαρτίου 2004 (ΕΚΤ/2004/3), που προβλέπει εξαίρεση από το, κατά το άρθρο 2 της αποφάσεως αυτής, γενικό δικαίωμα προσβάσεως, καθόσον:
(i) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όφειλε να ερμηνεύσει το "υπερισχύον" δημόσιον συμφέρον κατά την έννοια του δημοσίου συμφέροντος που είναι αρκετά ισχυρό ώστε να υπερισχύσει οιουδήποτε δημοσίου συμφέροντος στη διατήρηση της εξαίρεσης·
(ii) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όφειλε να καταλήξει στην κρίση ότι υπάρχει υπερισχύον δημόσιο συμφέρον κατά αυτήν την έννοια, υπέρ της γνωστοποιήσεως της ζητηθείσας πληροφορίας·
Τέλος, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν ερμήνευσε και/ή δεν εφάρμοσε ορθά το άρθρο 4, παράγραφος 3, της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 4ης Μαρτίου 2004 (ΕΚΤ/2004/3), που προβλέπει εξαίρεση από το, κατά το άρθρο 2 της αποφάσεως αυτής, γενικό δικαίωμα προσβάσεως, δεδομένου ότι:
(i) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όφειλε να ερμηνεύσει το "υπερισχύον" δημόσιον συμφέρον κατά την έννοια του δημοσίου συμφέροντος που είναι αρκετά ισχυρό ώστε να υπερισχύσει οιουδήποτε δημοσίου συμφέροντος στη διατήρηση της εξαίρεσης·
(ii) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όφειλε να καταλήξει στην κρίση ότι υπάρχει υπερισχύον δημόσιο συμφέρον κατά αυτήν την έννοια, υπέρ της γνωστοποιήσεως της ζητηθείσας πληροφορίας·
(iii) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τόνισε υπερβολικά και/ή προσδιόρισε εσφαλμένα το δημόσιο συμφέρον κατά της γνωστοποιήσεως των ζητηθέντων εγγράφων.
____________1 - Απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της 4ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ/2004/3) (ΕΕ L 80, σ. 42).