Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2016 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 15 Σεπτεμβρίου 2016, στην υπόθεση T-139/14, PT Wilmar Bioenergi Indonesia και PT Wilmar Nabati Indonesia κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση C-603/16 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: H. Marcos Fraile, N. Tuominen, avocat)
Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: PT Wilmar Bioenergi Indonesia, PT Wilmar Nabati Indonesia, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, European Biodiesel Board (EBB)
Αιτήματα
Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Σεπτεμβρίου 2016, η οποία εκδόθηκε επί της υποθέσεως T-139/14, PT Wilmar Bioenergi Indonesia και PT Wilmar Nabati Indonesia κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η οποία επιδόθηκε στο Συμβούλιο στις 16 Σεπτεμβρίου 2016·
να απορρίψει την πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή ακυρώσεως του προσβαλλομένου κανονισμού· και
να καταδικάσει τις πρωτοδίκως προσφεύγουσες στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο στο πλαίσιο αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Επικουρικώς,
να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση·
να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο εφήρμοσε εσφαλμένο νομικό κριτήριο προκειμένου να αποφανθεί αν το Συμβούλιο διέθετε αποδεικτικά στοιχεία περί του ότι οι εγχώριες τιμές των πρώτων υλών που ήταν καταχωρισμένες στα βιβλία των οικείων Ινδονήσιων εξαγωγέων αποτελούσαν το αντικείμενο στρεβλώσεων, έτσι ώστε να δικαιολογείται η απόφαση να μη ληφθούν υπόψη και η εκ μέρους του Συμβουλίου χρήση της μεθόδου η οποία προβλέπεται στο άρθρο 2, παράγραφος 5, δεύτερο εδάφιο, του βασικού κανονισμού 1 . Με τον τρόπο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο επέβαλε στο εν λόγω θεσμικό όργανο ιδιαιτέρως επαχθές βάρος αποδείξεως.
Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε προσηκόντως την κρίση του ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισαν τα θεσμικά όργανα δεν ήταν επαρκή για να αποδειχθεί ότι υφίστατο ουσιώδης στρέβλωση των τιμών των κύριων πρώτων υλών στην Ινδονησία οφειλόμενη στο σύστημα ΔΦΕ.
Τρίτον, το διατακτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, βάσει του οποίου ακυρώνονται οι δασμοί αντιντάμπινγκ στο μέτρο που αφορούν τις πρωτοδίκως προσφεύγουσες, στερείται αναλογικότητας σε σχέση με τον μόνο λόγο ακυρώσεως που δέχθηκε το Γενικό Δικαστήριο, προσδίδει δε στη διαπιστωθείσα έλλειψη νομιμότητας μη προσήκοντα αποτελέσματα.
Το Συμβούλιο θα καταδείξει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ενέχει πλειστάκις πλάνη περί το δίκαιο θίγουσα το κύρος της. Το Συμβούλιο υποστηρίζει επιπλέον ότι τα πραγματικά περιστατικά τα οποία παρατίθενται με τον έκτο λόγο ακυρώσεως που προέβαλαν οι πρωτοδίκως προσφεύγουσες έχουν αποδειχθεί επαρκώς ώστε το Δικαστήριο να δύναται να αποφανθεί επί του λόγου αυτού και να απορρίψει την προσφυγή.
Ως εκ τούτου, το Συμβούλιο ζητεί την αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως και την απόρριψη της προσφυγής με αίτημα την ακύρωση του προσβαλλομένου κανονισμού την οποία είχαν ασκήσει οι πρωτοδίκως προσφεύγουσες.
____________1 Κανονισμός (ΕΚ) 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 2009, L 343, σ. 51) (βασικός κανονισμός).