Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 27ης Φεβρουαρίου 2014 [αίτηση του Krajský soud v Plzni (Τσεχική Δημοκρατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] – Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním o. s. (OSA) κατά Léčebné lázně Mariánské Lázně a.s.
(Υπόθεση C-351/12)1
(Οδηγία 2001/29/ΕΚ — Δικαίωμα του δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα στην κοινωνία της πληροφορίας — Έννοια του όρου «παρουσίαση στο κοινό» — Μετάδοση έργων σε δωμάτια λουτροθεραπευτηρίου — Άμεσο αποτέλεσμα των διατάξεων της οδηγίας — Άρθρα 56 ΣΛΕΕ και 102 ΣΛΕΕ — Οδηγία 2006/123/ΕΚ — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Ανταγωνισμός — Αποκλειστικό δικαίωμα συλλογικής διαχειρίσεως των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας)
Γλώσσα διαδικασίας: η τσεχική
Αιτούν δικαστήριο
Krajský soud v Plzni
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ochranný svaz autorský pro práva k dílům hudebním o. s. (OSA)
κατά
Léčebné lázně Mariánské Lázně a.s.
Αντικείμενο
Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως — Krajský soud v Plzni — Ερμηνεία των άρθρων 3 και 5 της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, σ. 10), των άρθρων 56, 101 και 102 ΣΛΕΕ και των άρθρων 14 και 16 της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (ΕΕ L 376, σ. 36) — Εξαιρέσεις και περιορισμοί των δικαιωμάτων αναπαραγωγής και παρουσιάσεως — Έργα μεταδιδόμενα μέσω τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συσκευών εγκατεστημένων σε δωμάτια ασθενών λουτροθεραπευτηρίου — Άμεσο αποτέλεσμα των διατάξεων της οδηγίας — Εθνική νομοθεσία η οποία παρέχει στην ενάγουσα αποκλειστικό δικαίωμα συλλογικής διαχειρίσεως των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στην ημεδαπή
Διατακτικό
Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία αποκλείει το δικαίωμα των δημιουργών να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την παρουσίαση από λουτροθεραπευτήριο το οποίο λειτουργεί ως εμπορική επιχείρηση των έργων τους με την επί τούτω μετάδοση σήματος μέσω ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών δεκτών στα δωμάτια των ασθενών του. Το άρθρο 5, παράγραφοι 2, στοιχείο ε΄, 3, στοιχείο β΄, και 5, της ίδιας οδηγίας δεν δύναται να επηρεάσει την ερμηνεία αυτή.
Το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29 έχει την έννοια ότι δεν είναι δυνατή η επίκλησή του από εταιρία συλλογικής διαχειρίσεως στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ ιδιωτών προκειμένου να αποκλειστεί η εφαρμογή αντίθετης προς τη διάταξη αυτή κανονιστικής ρυθμίσεως κράτους μέλους. Το δικαστήριο το οποίο επιλαμβάνεται τέτοιας διαφοράς υποχρεούται να ερμηνεύει την εν λόγω κανονιστική ρύθμιση, κατά το μέτρο του δυνατού, υπό το πρίσμα του γράμματος καθώς και του σκοπού της ίδιας ως άνω διατάξεως, προκειμένου να καταλήξει σε λύση σύμφωνη προς τον σκοπό που αυτή επιδιώκει.
Το άρθρο 16 της οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά, καθώς και τα άρθρα 56 ΣΛΕΕ και 102 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας σχετικά με ορισμένα προστατευόμενα έργα στην ημεδαπή από μία και μόνη εταιρία συλλογικής διαχειρίσεως και, έτσι, δεν παρέχει στους χρήστες των έργων αυτών, όπως το επίμαχο λουτροθεραπευτήριο στην κύρια δίκη, τη δυνατότητα να επιλέξουν τις υπηρεσίες εταιρίας συλλογικής διαχειρίσεως με έδρα σε άλλο κράτος μέλος.
Εντούτοις, το άρθρο 102 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αποτελούν ενδείξεις καταχρήσεως δεσπόζουσας θέσεως, αφενός, η επιβολή εκ μέρους της εταιρίας συλλογικής διαχειρίσεως για τις υπηρεσίες που παρέχει τιμών αισθητά υψηλότερων σε σχέση με αυτές που εφαρμόζονται σε άλλα κράτη μέλη, και υπό την προϋπόθεση ότι η σύγκριση των επιπέδων των τιμών έχει πραγματοποιηθεί επί ομοιομόρφου βάσεως, ή, αφετέρου, η εφαρμογή υπερβολικών τιμών, δυσανάλογων προς την οικονομική αξία της προσφερόμενης παροχής.
____________1 ΕΕ C 295 της 29.9.2012.