Skarga wniesiona w dniu 8 lipca 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-360/11)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciel: L. Lozano Palacios, pełnomocnik)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

Stwierdzenie, że poprzez zastosowanie obniżonej stawki podatku VAT:

substancje medyczne zwykle używane i przeznaczone do uzyskania produktów leczniczych zgodnie z postanowieniami art. 91 akapit pierwszy ust. 1 pkt 5 i akapit drugi ust. 1 pkt 3 hiszpańskiej ustawy o podatku VAT;

produkty medyczne, sprzęt, wyposażenie lub urządzenia, które obiektywnie mogą jedynie służyć zapobieganiu, diagnozie, leczeniu lub łagodzeniu chorób lub dolegliwości u ludzi lub zwierząt, lecz które nie są "zazwyczaj używane do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności, przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne" zgodnie z postanowieniami art. 91 akapit pierwszy ust. 2 hiszpańskiej ustawy o podatku VAT;

urządzenia i akcesoria, które zasadniczo lub głównie są używane do łagodzenia fizycznych ułomności zwierząt zgodnie z art. 91 akapit pierwszy ust. 1 pkt 6 zdanie pierwsze hiszpańskiej ustawy o podatku VAT;

urządzenia i akcesoria, które zazwyczaj są używane do łagodzenia skutków niepełnosprawności ludzi, lecz które nie są przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby "niepełnosprawne", rozumiejąc to pojęcie w potocznym znaczeniu, innym i bardziej wąskim niż pojęcie "chory" w myśl art. 91 akapit pierwszy pkt 1 ust. 6 zdanie pierwsze hiszpańskiej ustawy o podatku VAT,

Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 98 w związku z załącznikiem III dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, ze system obniżonych stawek, o którym mowa w art. 91 akapit pierwszy ust. 1 pkt 5 i 6 oraz akapit drugi ust. 1 pkt 3 hiszpańskiej ustawy o podatku VAT przekracza zakres zastosowania dozwolony przez dyrektywę VAT, ponieważ wykracza poza zakres możliwości, z którego korzystają państwa członkowskie na podstawie kategorii 3 i 4 załącznika III do tej dyrektywy. Wykładnia dokonana przez hiszpańskie organy stoi w sprzeczności z brzmieniem i systematyką dyrektywy, a także jest sprzeczna z orzecznictwem, zgodnie z którym wyjątki od przepisów ogólnych wspólnego systemu podatku VAT powinny być interpretowane w sposób ścisły.

____________