Προσφυγή της 8ης Ιουλίου 2016 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-380/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Owsiany-Hornung και M. Wasmeier)

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη, βάσει του άρθρου 258, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 73 καθώς και από τα άρθρα 306 έως 310 της οδηγίας περί ΦΠΑ (οδηγία 2006/112/ΕΚ), εξαιρώντας από το ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδίων τις ταξιδιωτικές υπηρεσίες προς υποκείμενους στον φόρο, οι οποίοι τις χρησιμοποιούν για την επιχείρησή τους, και επιτρέποντας στα πρακτορεία ταξιδίων, στο μέτρο που διέπονται από το εν λόγω ειδικό καθεστώς, να καθορίζουν τη βάση επιβολής του φόρου συνολικά για κατηγορίες υπηρεσιών και για κάθε φορολογική περίοδο.

Να καταδικάσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προβλεπόμενη στη Γερμανία ρύθμιση για τον υπολογισμό του φόρου προστιθέμενης αξίας επί ταξιδιωτικών υπηρεσιών αντιβαίνει στην οδηγία 2006/112/ΕΚ, του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας¹ . Η οδηγία αυτή προβλέπει στα άρθρα 306 έως 310 ειδικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο οι ταξιδιωτικές υπηρεσίες που προσφέρονται από πρακτορείο ταξιδίων προς τους πελάτες του θεωρούνται ενιαία παροχή υπηρεσιών. Κατά την προσφεύγουσα, το γερμανικό δίκαιο παρεκκλίνει από τη ρύθμιση αυτή κατά τρόπο απαράδεκτο.

Πρώτον, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, δεν επιτρέπεται η εξαίρεση των υποκείμενων στον φόρο που χρησιμοποιούν ταξιδιωτικές υπηρεσίες για την επιχείρησή τους από την εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος. Ήδη με την απόφασή του της 26ης Σεπτεμβρίου 2013 στην υπόθεση C-189/11² , Επιτροπή κατά Ισπανίας, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδίων δεν εφαρμόζεται μόνον επί υπηρεσιών προς ιδιώτες τελικούς καταναλωτές αλλά και επί υπηρεσιών προς επιχειρήσεις υποκείμενες στον φόρο. Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη δεν είναι ελεύθερα να περιορίζουν την εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος μόνον στην πρώτη κατηγορία.

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η μέθοδος υπολογισμού που προβλέπεται στο γερμανικό δίκαιο περί φόρου κύκλου εργασιών δεν συνάδει προς τις διατάξεις της οδηγίας 2006/112/ΕΚ. Σύμφωνα με τα άρθρα 73 και 306 έως 310 αυτής, η βάση υπολογισμού του φόρου θα έπρεπε να καθορίζεται χωριστά για κάθε ταξίδι. Αντίθετα, το γερμανικό δίκαιο επιτρέπει τον συνολικό υπολογισμό του περιθωρίου κέρδους για «κατηγορίες παροχών» και επομένως για το σύνολο των ταξιδίων εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος. Στην ανωτέρω αναφερόμενη απόφαση το Δικαστήριο διαπίστωσε περαιτέρω ότι ο συνολικός αυτός υπολογισμός δεν συνάδει με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας.

____________

¹ ΕΕ L 347, σ. 1

² ECLI:EU:C:2013:587