Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C‑344/13 και C‑367/13

Cristiano Blanco

και

Pier Paolo Fabretti

κατά

Agenzia delle Entrate — Direzione Provinciale I di Roma — Ufficio Controlli

(αιτήσεις της Commissione tributaria provinciale di Roma
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Περιορισμοί — Φορολογική νομοθεσία — Εισοδήματα προερχόμενα από κέρδη σε τυχηρά παίγνια — Διαφορετική φορολόγηση των κερδών που αποκτήθηκαν στην αλλοδαπή και εκείνων τα οποία προέρχονται από ημεδαπές επιχειρήσεις»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 22ας Οκτωβρίου 2014

Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών — Περιορισμοί — Τυχηρά παίγνια — Εθνική ρύθμιση με την οποία θεσπίζεται διαφορετική φορολόγηση των κερδών που αποκτήθηκαν στην αλλοδαπή και εκείνων τα οποία προέρχονται από ημεδαπές επιχειρήσεις — Δεν επιτρέπεται — Δικαιολογία — Δεν υφίσταται

(Άρθρα 52 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ)

Τα άρθρα 52 ΣΛΕΕ και 56 ΣΛΕΕ έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε νομοθεσία κράτους μέλους κατά την οποία τα κέρδη από τυχηρά παίγνια τα οποία αποκτήθηκαν σε επιχειρήσεις ευρισκόμενες σε άλλα κράτη μέλη υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος, ενώ απαλλάσσονται του ως άνω φόρου παρόμοια εισοδήματα όταν αυτά προέρχονται από επιχειρήσεις ευρισκόμενες εντός της εδαφικής του επικράτειας.

Προδήλως εισάγουσα διάκριση, τέτοια νομοθεσία μπορεί να δικαιολογείται μόνον καθόσον επιδιώκονται με αυτήν σκοποί δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας και δημόσιας υγείας, υπό την έννοια του άρθρου 52 ΣΛΕΕ και καθόσον οι περιορισμοί που συνεπάγεται πληρούν τις προϋποθέσεις της αναλογικότητας. Τούτο δεν συμβαίνει, εντούτοις, στην προκειμένη περίπτωση, δεδομένου ότι, όσον αφορά τους σκοπούς σχετικά με το ξέπλυμα κεφαλαίων και την ανάγκη να περιοριστεί η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό ή η εισαγωγή, στο οικείο κράτος μέλος, κεφαλαίων των οποίων η προέλευση είναι αβέβαιη, οι αρχές του εν λόγω κράτους μέλους δεν μπορούν ευλόγως να τεκμαίρουν, γενικώς και αδιακρίτως, ότι οι οργανισμοί και οι οντότητες που είναι εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος επιδίδονται σε εγκληματικές δραστηριότητες. Όσον αφορά, αφετέρου, την καταπολέμηση του εθισμού στα τυχηρά παίγνια, η οποία εμπίπτει στην προστασία της δημόσιας υγείας, η επίμαχη νομοθεσία δεν δύναται να διασφαλίσει με συνοχή την επίτευξη του σκοπού αυτού, δεδομένου ότι η απαλλαγή των κερδών που προέρχονται από επιχειρήσεις τυχηρών παιγνίων που βρίσκονται εντός της εδαφικής επικράτειας του οικείου κράτους μέλους θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους χρήστες να συμμετέχουν σε τυχηρά παίγνια τα οποία τους επιτρέπουν να τύχουν αυτής.

(βλ. σκέψεις 32, 33, 39, 41, 44, 46-48 και διατακτ.)