Προσφυγή της 1ης Οκτωβρίου 2008 - AKM κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-432/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Staatlich genehmigte Gesellschaft der Autoren, Komponisten und Musikverleger reg. Gen. mbH (AKM) (Βιέννη, Αυστρία) (εκπρόσωποι: H. Wollmann και F. Urlesberger, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 231, παράγραφος 1, ΕΚ, την απόφαση της Επιτροπής όσον αφορά την AKM·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η προσφυγή αφορά την απόφαση C (2008) 3435 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2008, που εκδόθηκε στην υπόθεση COMP/C2/38.698 - CISAC, με την οποία η Επιτροπή κήρυξε την εναρμονισμένη πρακτική σχετικά με την αμοιβαία χορήγηση δικαιωμάτων δημιουργού επί μουσικών έργων μεταξύ εταιριών συλλογικής διαχείρισης που ανήκουν στην Confédération Internationale des Sociétés d'Auteurs et Compositeurs (στο εξής: CISAC) ασύμβατη με το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 53 EEE.
Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως στο μέτρο που η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η AKM, εφαρμόζοντας στις συμβάσεις της αμοιβαίας εκπροσώπησης περιορισμούς μέλους που περιλαμβάνονται στο άρθρο 11, παράγραφος 2, του υποδείγματος συμβάσεως της CISAC ή εφαρμόζοντας de facto τους περιορισμούς μέλους και συντονίζοντας εδαφικούς περιορισμούς των αδειών, παρέβη το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 53 ΕΟΧ, και στο μέτρο που η Επιτροπή επέβαλε στην AKM να σταματήσει τις παραβάσεις αυτές.
Η προσφεύγουσα στηρίζει την προσφυγή της στους εξής λόγους ακυρώσεως:
Η προσφεύγουσα προβάλλει πρώτον ότι η σχετική με τα πραγματικά περιστατικά διαπίστωση της Επιτροπής είναι εσφαλμένη όσον αφορά την εφαρμογή των περιορισμών μέλους από την AKM. Η Επιτροπή δεν προσκόμισε καμία απόδειξη που να αποδεικνύει την πραγματική εφαρμογή ενός τέτοιου περιορισμού από την AKM. Αντιθέτως, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη της αποδείξεις για το ότι η AKM ακολουθούσε μία "ανοιχτή πολιτική μέλους". Επιπλέον, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη της το γεγονός ότι είχαν προβλεφθεί εξαιρέσεις, σιωπηρώς τουλάχιστον, στις συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσώπησης της AKM και στις ισχύουσες ρήτρες συμμετοχής και ότι οι ρήτρες αυτές δεν περιλαμβάνονταν πλέον στις συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσώπησης conclus par AKM.
Εξάλλου, το άρθρο 3 της αποφάσεως της Επιτροπής, με το οποίο προσάπτεται στην AKM ότι "παρέβη το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 53 ΕΟΧ συντονίζοντας εδαφικούς περιορισμούς με τους οποίους η ισχύς της άδειας περιορίζεται στο εθνικό έδαφος καθεμίας εταιρίας συλλογικής διαχείρισης", αντιφάσκει με το σκεπτικό της αποφάσεως. Ειδικότερα, το κείμενο της αποφάσεως δεν περιλαμβάνει έναν περιορισμό για το καθένα από τα είδη αναμετάδοσης (δορυφορική, μέσω διαδικτύου και καλωδιακή) που αναφέρει η Επιτροπή στις εκτιμήσεις της.
Επιπλέον, οι υφιστάμενοι εδαφικοί περιορισμοί των αδειών που περιλαμβάνονται στις συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσώπησης της AKM δεν είναι το αποτέλεσμα εναρμονισμένης πρακτικής. Για να αποδείξει την εκ προθέσεως σύσταση συμπράξεως, η Επιτροπή στηρίχθηκε απλώς στο γεγονός ότι οι συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσώπησης των ευρωπαϊκών εταιριών συλλογικής διαχείρισης ακολουθούσαν στην πράξη ένα ομοιόμορφο σύστημα. Ωστόσο, η παράλληλη αυτή συμπεριφορά εξηγείται απλώς από τη δομή της παραδοσιακής αγοράς και από το νομοθετικό πλαίσιο της δραστηριότητας των εταιριών συλλογικής διαχείρισης των δικαιωμάτων του δημιουργού.
Εξάλλου, η απόφαση της Επιτροπής παραβιάζει την αρχή της σαφήνειας δεδομένου ότι από το άρθρο 4, παράγραφος 2, της αποφάσεως δεν προκύπτει με σαφήνεια τι νοείται ως απαίτηση "ελέγχου" ορισμένων συμβατικών διατάξεων.
____________