Αναίρεση που άσκησαν στις 13 Ιανουαρίου 2016 οι Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah, Taher Nasuf, Sanabel Relief Agency Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 28 Οκτωβρίου 2015 στην υπόθεση T-134/11, Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah, Taher Nasuf, Sanabel Relief Agency Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-19/16 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείοντες: Al-Bashir Mohammed Al-Faqih, Ghunia Abdrabbah, Taher Nasuf, Sanabel Relief Agency Ltd (εκπρόσωποι: N. Garcia-Lora, Solicitor, E. Grieves, Barrister)
Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας
Αιτήματα
Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση της 28ης Οκτωβρίου 2015·
να υποκαταστήσει με τη δική του απόφαση εκείνη του Γενικού Δικαστηρίου κατά της οποίας στρέφεται η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως και να ακυρώσει τα προσβαλλόμενα πρωτοδίκως μέτρα·
να καταδικάσει την Επιτροπή, το Συμβούλιο και το Ηνωμένο Βασίλειο στα δικαστικά έξοδα τόσο της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασίας όσο και της ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες προβάλλουν τέσσερις λόγους αναιρέσεως.
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες βάλλουν κατά του συμπεράσματος στο οποίο κατέληξε το Γενικό Δικαστήριο και σύμφωνα με το οποίο οι αιτιάσεις που στρέφονταν κατά του ότι η Επιτροπή αποφάσισε, επί της ουσίας, να συμπεριλάβει τους τρεις πρώτους νυν αναιρεσείοντες στους σχετικούς καταλόγους δεν είχαν προβληθεί προσηκόντως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δεν προσέδωσε στον προβληθέντα πρωτοδίκως τέταρτο λόγο ακυρώσεως τον χαρακτηρισμό της αιτιάσεως που στρεφόταν κατά της εκ μέρους της Επιτροπής εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών. Το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να λάβει υπόψη τις παρατηρήσεις των νυν αναιρεσειόντων, οι οποίες έπρεπε να ληφθούν υπόψη διότι α) το Γενικό Δικαστήριο είχε διατάξει να υποβληθούν οι εν λόγω παρατηρήσεις, β) οι παρατηρήσεις αυτές είχαν υποβληθεί πριν από την εκ μέρους της καθής πρωτοδίκως κατάθεση του υπομνήματός της αντικρούσεως και γ) οι νυν αναιρεσείοντες είχαν επισημάνει επανειλημμένως ότι προετίθεντο να θέσουν εν αμφιβόλω την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών. Η προσέγγιση, την οποία ακολούθησε εν προκειμένω το Γενικό Δικαστήριο, δεν ήταν σύμφωνη προς την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-527/09, Ayadi κατά Επιτροπής.
Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες βάλλουν κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου, στηριζόμενοι στο ότι, κατά την άποψή τους, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τη δεσμευτική ισχύ της αποφάσεως του Δικαστηρίου στην υπόθεση που είναι γνωστή ως Kadi II. Κατά τους αναιρεσείοντες, το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να αποφασίσει, αυτό καθαυτό, αν οι περιλαμβανόμενες στην αιτιολογία των προσβαλλομένων πρωτοδίκως μέτρων εκτιμήσεις ήσαν βάσιμες.
Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες βάλλουν κατά της κρίσεως την οποία διατύπωσε το Γενικό Δικαστήριο και σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή διεξήγαγε προσεκτική και ανεξάρτητη ανάλυση σχετικώς με τους λόγους που δικαιολογούσαν την καταχώριση προσώπων ή οντοτήτων στους σχετικούς καταλόγους. Κατά τους αναιρεσείοντες, η διατυπωθείσα από το Γενικό Δικαστήριο κρίση, σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή όντως διεξήγαγε μια τέτοια ανάλυση, εστερείτο ερείσματος υπό το πρίσμα των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υποθέσεως και υπό το πρίσμα προγενεστέρων δικανικών κρίσεων σε άλλες παρεμφερείς υποθέσεις.
Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείοντες βάλλουν κατά του συμπεράσματος στο οποίο κατέληξε το Γενικό Δικαστήριο και σύμφωνα με το οποίο η Sanabel εστερείτο ικανότητας δικαστικής παραστάσεως, στηριζόμενοι στο ότι, κατά την άποψή τους, το Γενικό Δικαστήριο προέβη συναφώς σε εσφαλμένη ερμηνεία του δικαίου. Κατά τους αναιρεσείοντες, η ικανότητα δικαστικής παραστάσεως της Sanabel δεν εξαρτάται από παράλληλους χαρακτηρισμούς που τυχόν αποδίδονται με βάση το εσωτερικό δίκαιο, αλλά από το κατά πόσον αυτή λογίζεται ως ικανή να ασκεί επ’ ονόματί της τις διαδικαστικές πράξεις.
____________