Sprawa C‑360/10

Belgische Vereniging van Auteurs, Componisten en Uitgevers CVBA (SABAM)

przeciwko

Netlog NV

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez rechtbank van eerste aanleg te Brussel)

Społeczeństwo informacyjne – Prawo autorskie – Internet – Podmiot świadczący usługi hostingowe – Przetwarzanie informacji przechowywanych na platformie sieci społecznościowej online – Wprowadzenie systemu filtrowania tych informacji w celu uniemożliwienia udostępnienia plików naruszających prawa autorskie – Brak ogólnego obowiązku nadzorowania przechowywanych informacji

Streszczenie wyroku

Zbliżanie ustawodawstw – Społeczeństwo informacyjne – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Ochrona danych osobowych w sektorze łączności elektronicznej

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 8, 11; dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2000/31, art. 15 ust. 1; 2001/29; 2004/48, art. 3 ust. 1)

Wykładni dyrektyw 2000/31 w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego, 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, oraz 2004/48 w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej, pozostające w związku i interpretowane w świetle wymogów wynikających z ochrony mających zastosowanie praw podstawowych, należy dokonywać w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie skierowanemu przez sąd krajowy do podmiotu świadczącego usługi hostingowe nakazowi wprowadzenia systemu filtrowania:

– informacji przechowywanych na serwerach przez użytkowników tych usług;

– mającego zastosowanie bez rozróżnienia w stosunku do wszystkich tych użytkowników;

– w celach zapobiegawczych;

– na swój wyłączny koszt oraz

– bez ograniczenia w czasie,

zdolnego do zidentyfikowania plików elektronicznych zawierających utwory muzyczne, filmowe lub audiowizualne, co do których żądający rości sobie prawa własności intelektualnej, w celu zablokowania naruszającego prawo autorskie udostępniania publiczności wspomnianych utworów.

W istocie taki nakaz wymagałby od wspomnianego podmiotu świadczącego usługi obowiązek prowadzenia aktywnego nadzoru nad prawie wszystkimi danymi wszystkich użytkowników jego usług celem zapobieżenia wszelkim przyszłym naruszeniom praw własności intelektualnej i tym samym nałożyłby nań obowiązek sprawowania ogólnego nadzoru, zakazanego przez art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/31. Co za tym idzie, taki nakaz stanowiłby kwalifikowane naruszenie wolności prowadzenia przez podmiot świadczący usługi hostingowe działalności gospodarczej, ponieważ zobowiązywałby go do wprowadzenia złożonego, kosztownego i trwałego systemu informatycznego na jego własny koszt, co byłoby zresztą sprzeczne z przesłankami przewidzianymi w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2004/48, który wymaga, by środki służące zapewnieniu poszanowania praw własności intelektualnej nie były nadmiernie skomplikowane czy kosztowne. W tych warunkach taki nakaz nie spełniałby wymogu zapewnienia odpowiedniej równowagi między z jednej strony ochroną prawa własności intelektualnej, z której korzystają podmioty prawa autorskiego, a z drugiej strony ochroną wolności prowadzenia działalności gospodarczej, z której korzystają podmioty gospodarcze takie jak świadczący usługi hostingowe. Co więcej, skutki takiego nakazu nie ograniczyłyby się do podmiotu świadczącego usługi hostingowe, gdyż system filtrowania mógłby naruszać także prawa podstawowe użytkowników usług tego usługodawcy, a mianowicie ich prawo do ochrony danych osobowych oraz wolność otrzymywania i przekazywania informacji, chronione przez art. 8 i 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Nakaz pociągałby za sobą, po pierwsze, konieczność identyfikacji, systematycznej analizy i przetwarzania informacji dotyczących profili tworzonych w sieci społecznościowej przez użytkowników tej sieci, przy czym informacje dotyczące tych profili stanowią chronione dane osobowe, jako że pozwalają co do zasady na identyfikację tych użytkowników. Po drugie, istnieje ryzyko, że omawiany nakaz naruszyłby wolność informacji, ponieważ system ten mógłby nie rozróżniać w wystarczającym stopniu treści niezgodnej z prawem i treści zgodnej z prawem, skutkiem czego jego wdrożenie mogłoby doprowadzić do blokady połączeń o treści zgodnej z prawem.

(por. pkt 38, 46–50, 52; sentencja)