Υπόθεση C‑369/11

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

κατά

Ιταλικής Δημοκρατίας

«Παράβαση κράτους μέλους — Μεταφορές — Οδηγία 2001/14/ΕΚ — Άρθρα 4, παράγραφος 1, και 30, παράγραφος 3 — Κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών — Χρεώσεις τελών — Τέλη υποδομής — Ανεξαρτησία του διαχειριστή υποδομής»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα)

της 3ης Οκτωβρίου 2013

1.        Μεταφορές — Σιδηροδρομικές μεταφορές — Οδηγία 2001/14 — Κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών και χρεώσεις για τη χρήση τους — Χρεώσεις για τη χρήση της σιδηροδρομικής υποδομής — Υποχρεώσεις των κρατών μελών — Περιεχόμενο — Καθορισμός των τελών προσβάσεως στη σιδηροδρομική υποδομή — Αποκλείεται — Έλλειψη ανεξαρτησίας του διαχειριστή της υποδομής — Παράβαση

(Οδηγία 2001/14 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρα 4 § 1 και 30 § 3)

2.        Προσφυγή λόγω παραβάσεως — Εξέταση της βασιμότητας από το Δικαστήριο — Κατάσταση που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη — Κατάσταση κατά την εκπνοή της ταχθείσας με την αιτιολογημένη γνώμη προθεσμίας

(Άρθρο 258 ΣΛΕΕ)

3.        Προσφυγή λόγω παραβάσεως — Απόδειξη της παραβάσεως — Η Επιτροπή φέρει το βάρος αποδείξεως — Προσκόμιση στοιχείων από τα οποία προκύπτει η παράβαση — Τεκμήρια — Δεν επιτρέπεται

(Άρθρο 258 ΣΛΕΕ)

1.        Κράτος μέλος, το οποίο δεν διασφαλίζει την ανεξαρτησία του διαχειριστή υποδομής για τον καθορισμό της χρεώσεως τελών για την πρόσβαση στην υποδομή και την κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών, παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 4, παράγραφος 1, και 30, παράγραφος 3, της οδηγίας 2001/14, σχετικά με την κατανομή της χωρητικότητας των σιδηροδρομικών υποδομών και τις χρεώσεις για τη χρήση της σιδηροδρομικής υποδομής.

Δυνάμει του άρθρου 4, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας, τα κράτη μέλη υποχρεούνται να καθιερώνουν πλαίσιο χρεώσεως και μπορούν επίσης να καθορίζουν συγκεκριμένους κανόνες χρεώσεως, σεβόμενα τη διαχειριστική ανεξαρτησία του διαχειριστή της υποδομής. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, ο διαχειριστής αυτός έχει την υποχρέωση αφενός να καθορίζει το τέλος χρήσεως της υποδομής και αφετέρου να προβαίνει στην είσπραξή του.

Συναφώς, τα συστήματα χρεώσεως τελών και κατανομής της χωρητικότητας θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους διαχειριστές σιδηροδρομικής υποδομής να βελτιστοποιούν τη χρήση της υποδομής εντός του πλαισίου που θέτουν τα κράτη μέλη. Οι διαχειριστές αυτοί όμως δεν θα μπορούσαν να επιτυγχάνουν τη βελτιστοποίηση αυτή χρησιμοποιώντας το σύστημα χρεώσεως, αν περιορίζονταν μόνο στον υπολογισμό του ύψους του τέλους σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμόζοντας ένα μαθηματικό τύπο που έχει καθοριστεί εκ των προτέρων με υπουργική απόφαση. Οι εν λόγω διαχειριστές θα πρέπει συνεπώς να έχουν ορισμένη διακριτική ευχέρεια κατά τον καθορισμό του ύψους των τελών.

(βλ. σκέψεις 41, 43, 70, διατακτ. 1)

2.        Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 63)

3.        Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 68)