Skarga wniesiona w dniu 28 maja 2014 r. – Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej
(Sprawa C-263/14)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: R. Passos, A. Caiola, M. Allik, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/198/WPZiB z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Zjednoczoną Republiką Tanzanii w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Zjednoczonej Republiki Tanzanii osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia1 ;
utrzymanie w mocy skutków decyzji Rady 2014/198/WPZiB z dnia 10 marca 2014 r. do chwili jej zastąpienia;
obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem Parlamentu Europejskiego decyzja Rady 2014/198/WPZiB z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Zjednoczoną Republiką Tanzanii w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Zjednoczonej Republiki Tanzanii osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia jest nieważna, gdyż nie dotyczy ona wyłącznie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jak wyraźne przewiduje to art. 218 ust. 6 akapit drugi TFUE.
Parlament Europejski uważa, że umowa między Unią Europejską a Republiką Tanzanii dotyczy także współpracy sądowej w sprawach karnych oraz współpracy policyjnej, obejmując tym samym dziedziny, do który ma zastosowanie zwykła procedura ustawodawcza.
Z tego względu umowa powinna była zostać zawarta w oparciu o podstawy materialnoprawne, którymi są art. 37 TUE oraz art. 82 i 87 TFUE, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego zgodnie z art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v) TFUE.
Tym samym Rada naruszyła traktaty poprzez pominięcie właściwej podstawy prawnej dla zawarcia tej umowy.
Ponadto Parlament Europejski uważa, że Rada naruszyła art. 218 ust. 10 TFUE, gdyż nie informowała Parlamentu w pełni i natychmiast na wszystkich etapach negocjacji i zawarcia umowy.
W razie stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości Parlament Europejski wnosi jednakże, by Trybunał skorzystał ze swojego uprawnienia do utrzymania skutków zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 264 akapit drugi TFUE do chwili zastąpienia tej decyzji.
____________1 Dz.U. L 108, s. 1.