Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 16 Νοεμβρίου 2016 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 στην υπόθεση T-386/14, Fih Holding και Fih Erhvervsbank κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-579/16 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn, K. Blanck-Putz, Α. Μπουχάγιαρ)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: FIH Holding A/S, FIH Erhvervsbank A/S

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 15ης Σεπτεμβρίου 2016, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 16 Σεπτεμβρίου 2016, στην υπόθεση T-386/14, Fih Holding και Fih Erhvervsbank κατά Επιτροπής·

να αποφανθεί το ίδιο επί της προσφυγής και να την απορρίψει ως νόμω αβάσιμη· και

να καταδικάσει τους καθ’ ων και προσφεύγοντες πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα.

Επικουρικώς, η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 15ης Σεπτεμβρίου 2016, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 16 Σεπτεμβρίου 2016, στην υπόθεση T-386/14, Fih Holding και Fih Erhvervsbank κατά Επιτροπής· και

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να εξετασθεί ο δεύτερος λόγος της προσφυγής · και

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτοβάθμιας και της αναιρετικής δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι, προκειμένου να κριθεί αν υπήρχε κρατική ενίσχυση στα μέτρα του 2012, η Επιτροπή έπρεπε να εφαρμόσει το κριτήριο του πιστωτή σε οικονομία αγοράς υπό το πρίσμα του κόστους που θα προκαλούνταν αν η Δανία δεν είχε λάβει τα μέτρα αυτά. Η κρίση αυτή του Γενικού Δικαστηρίου ενέχει πλάνη περί το δίκαιο, διότι το κόστος αυτό είναι η άμεση συνέπεια της κρατικής ενισχύσεως που είχε προηγουμένως χορηγηθεί από τη Δανία υπέρ της FIH, και από πάγια νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς ότι η Επιτροπή δεν μπορεί να λαμβάνει υπόψη ένα τέτοιο κόστος όταν εξετάζει αν κράτος μέλος ενήργησε όπως θα είχε ενεργήσει ιδιώτης σε οικονομία αγοράς.

____________