Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 13 lipca 2011 r. w sprawie T-141/07 Otis Luxembourg Sàrl, dawniej General Technic-Otis Sàrl, Otis SA, Otis BV, Otis Elevator Company, Otis GmbH & Co. OHG przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 23 września 2011 r. przez Otis Luxembourg Sàrl, dawniej General Technic-Otis Sàrl, Otis SA, Otis BV, Otis Elevator Company, Otis GmbH & Co. OHG

(Sprawa C-494/11 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Otis Luxembourg Sàrl, dawniej General Technic-Otis Sàrl, Otis SA, Otis BV, Otis Elevator Company, Otis GmbH & Co. OHG (przedstawiciele: adwokat A Winckler, solicitor J. Temple Lang, adwokat C.J. Cook, adwokat D. Gerard)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Uchylenie zaskarżonego wyroku;

na podstawie informacji, jakimi dysponuje Trybunał, częściowe stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i obniżenie kwot grzywien w niej ustalonych lub, jeśli Trybunał uzna to za stosowne, uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w zakresie właściwych okoliczności;

obciążenie Komisji kosztami postępowania niniejszej instancji oraz postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Strona wnosząca odwołanie kwestionuje w pierwszym zarzucie wnioski Sądu, jakoby Komisja słusznie przypisała Otis SA odpowiedzialność za naruszenia popełnione przez GTO w Luksemburgu. Zarzut ten dzieli się na cztery części. W pierwszej części podnosi się uchybienie Sądu co do istoty w związku z tym, że naruszył kryterium ustalone w wyroku Trybunału z dnia 10 września 2009 r. w sprawie C-97/08 P Akzo Nobel i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. I-8237, oraz pojęcie jednego przedsiębiorstwa. W drugiej części utrzymuje się, że Sąd przekroczył swe uprawnienia, opierając się na okolicznościach, których Komisja nie podnosiła w zaskarżonej decyzji i które nie były zawarte w aktach sprawy. W trzeciej części podnosi się, że Sąd niedokładnie przedstawił charakter i zakres związków prawnych pomiędzy GTO i Otis SA oraz, że przeinaczył fakty. W czwartej części wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd nie przedstawił wystarczającego uzasadnienia oddalenia zarzutu dotyczącego uchybienia przez Komisję obowiązkowi równego traktowania spółek dominujących GTO i MEE.

W zarzucie drugim wnoszące odwołanie utrzymują, że Sąd dopuścił się naruszeń prawa, gdy uwzględnił ustalenie wysokości grzywny nałożonej w związku z naruszeniem niemieckim. Zarzut ten dzieli się na dwie części. W pierwszej części podnosi się, że Sąd dokonał błędnej interpretacji wytycznych z 1998 r. w sprawie obliczania grzywien, ponieważ orzekł, że Komisja nie była zobowiązana uwzględnić wielkości rynku do celów ustalenia podstawowej wysokości grzywny. W drugiej części wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd nie przedstawił wystarczającego uzasadnienia swych ustaleń w sprawie określenia wielkości rynków oraz podziału uczestników na kategorie.

W swoim zarzucie trzecim wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd dopuścił się naruszeń prawa i przekroczył swe uprawnienia, gdy odmówił przyznania Otis "częściowego immunitetu" na podstawie pkt 28 ostatni ustęp komunikatu z 2002 r. w sprawie współpracy. Zarzut ten dzieli się na dwie części. W pierwszej części podnosi się, że Sąd nie zastosował sprawiedliwych kryteriów przyznania "częściowego immunitetu", przekroczył swe uprawnienia, zastępując swą własna oceną dowodów przedstawionych przez Otis ocenę Komisji i naruszył utrwalone zasady dotyczące dowodów. W drugiej części podnosi się, że Sąd dokonał błędnej interpretacji spoczywającego na Komisji obowiązku uzasadnienia.

____________