Skarga wniesiona w dniu 13 maja 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga
(Sprawa C-238/14)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Enegren i D. Martin, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga
Żądania strony skarżącej
stwierdzenie, że utrzymując odstępstwa od środków mających na celu zapobieganie nadużywaniu kolejnych umów o pracę na czas określony zawieranych z pracownikami przemysłu rozrywkowego wykonującymi pracę o charakterze dorywczym Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy klauzuli 5 załącznika do dyrektywy Rady 1999/70/WE dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC)1 ;
obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Utrzymując odstępstwa od środków mających na celu zapobieganie nadużywaniu kolejnych umów o pracę na czas określony zawieranych z pracownikami przemysłu rozrywkowego wykonującymi pracę o charakterze dorywczym Luksemburg naruszył klauzulę 5 porozumienia ramowego.
Komisja uważa, że w odniesieniu do tej kategorii pracowników prawo luksemburskie nie określa żadnej obiektywnej przyczyny pozwalającej na zapobieganie nadużywaniu kolejnych umów o pracę na czas określony, co stanowi naruszenie klauzuli 5 ust. 1 lit. a) rozpatrywanego porozumienia ramowego.
____________1 Dz.U. L 175, s. 43.