Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 czerwca 2016 r. w sprawie T-160/13, Bank Mellat / Rada, wniesione w dniu 2 sierpnia 2016 r. przez Bank Mellat

(Sprawa C-430/16 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Bank Mellat (przedstawiciele: S. Zaiwalla P. Reddy, Z. Burbeza, Solicitors, M. Brindle QC, R. Blakeley i J. MacLeod, Barristers)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Żądania wnoszącego odwołanie

uchylenie wyroku;

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 15 rozporządzenia 1263¹ w całości lub w zakresie, w jakim ma on zastosowanie do strony skarżącej;

stwierdzenie niemożności stosowania wobec strony skarżącej art. 1 pkt 6 decyzji 2012/635/WPZiB² ; oraz

obciążenie Rady kosztami postępowania odwoławczego i kosztami postępowania przez Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

1. Wnoszący dowołanie, Bank Mellat (zwany dalej „Bankiem”), wnosi odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie T-160/13, Bank Mellat/Rada, EU:T:2016:331 (zwanego dalej „wyrokiem”). W skrócie Bank twierdzi, że Sad popełnił błąd poprzez oddalenie jego skargi o stwierdzenie nieważności lub niemożności stosowania wobec Banku poszczególnych środków stanowiących nałożone na Bank „embargo finansowe”, a w szczególności:

(1) art. 1 pkt 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012.

(2) art. 1 pkt 6 decyzji 2012/635/WPZiB.

3. W szczególności Bank podniósł w odwołaniu trzy zarzuty dotyczące naruszeń prawa popełnionych przez Sąd przy ocenie istoty jego skargi:

(1) Sąd naruszył prawo przy wykładni i stosowaniu wymogu „niezbędności” zawartego w art. 215 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE) (zarzut pierwszy);

(2) Sąd popełnił błąd poprzez stwierdzenie, że embargo finansowe było proporcjonalne, co spowodowało szereg dalszych konkretnych naruszeń prawa (zarzut drugi);

(3) Sąd popełnił błąd poprzez stwierdzenie, że embargo finansowe było zgodne z innymi zasadami ogólnymi prawa Unii Europejskiej (zarzut trzeci).

4. Bank podniósł także dwa szerokie zarzuty dotyczące naruszeń prawa przez Sąd przy ocenie dopuszczalności części skargi Banku:

(1) Sąd w sposób nieprawidłowy rozdzielił elementy embargo finansowego i uznał w odniesieniu do nich skargę Banku za niedopuszczalną (zarzut czwarty);

(2) Sąd popełnił błąd poprzez stwierdzenie w szczególności, że zgodnie z art. 275 TFUE nie był właściwy do orzekania w przedmiocie zarzutów podniesionych przez Bank w odniesieniu do art. 1 pkt 6 decyzji 2012/635/WPZiB (zarzut piąty).

5. W konsekwencji Bank wnosi do Trybunału o uchylenie wyroku i uwzględnienie jego żądań.

____________

¹ Rozporządzenie Rady (UE) nr 1263/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2012 L 356, s. 34).

² Decyzja Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotycząca zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2012 L 282, s. 58).