Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Korneuburg (Austria) w dniu 12 maja 2014 r. – Eleonore Prüller-Frey przeciwko Norbertowi Brodnigowi i Axa Versicherung AG
(Sprawa C-240/14)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Landesgericht Korneuburg
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Eleonore Prüller-Frey
Strona pozwana: Norbert Brodnig, Axa Versicherung AG
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 2 ust. 1 lit. a) i c) rozporządzenia Rady (WE) nr 2027/97 z dnia 9 października 1997 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego z tytułu wypadków lotniczych1 , art. 3 lit. c) i g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 785/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych2 , a także art. 1 ust. 1 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego podpisanej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r.3 należy interpretować w ten sposób, że roszczenia odszkodowawcze osoby poszkodowanej,
– która była pasażerem statku powietrznego startującego i lądującego w tym samym miejscu w danym państwie członkowskim,
– która była przewożona przez pilota nieodpłatnie,
– w sytuacji gdy celem lotu było obejrzenie z lotu ptaka nieruchomości, w związku z zaplanowaną wraz z pilotem transakcją dotyczącą tej nieruchomości, oraz
– która doznała obrażeń ciała w wyniku runięcia statku powietrznego na ziemię,
należy oceniać wyłącznie na podstawie art. 17 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego podpisanej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r., a przepisy prawa krajowego nie znajdują zastosowania?
W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1):
2) Czy art. 33 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego podpisanej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r. i art. 67 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych4 należy interpretować w ten sposób, że właściwość do przeprowadzenia postępowania i wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie roszczeń odszkodowawczych opisanych w pytaniu 1) powinna zostać zbadana wyłącznie w świetle art. 33 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego podpisanej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r.?
W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1):
3) Czy art. 29 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego podpisanej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r. i art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 864/2007 z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym przewidującym bezpośrednie powództwo osoby poszkodowanej opisanej w pytaniu 1) przeciwko ubezpieczycielowi, z którym sprawca szkody zawarł umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej?w przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie 1):4) Czy art. 7 ust. 1 lit. f) dyrektywy Rady z dnia 22 lipca 1988 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie i ustanowienia przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie ze swobody świadczenia usług oraz zmieniającej dyrektywę 73/239/EWG oraz art. 18 rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych należy interpretować w ten sposób, że przesłanki wytoczenia przez poszkodowanego opisanego w pytaniu 1) bezpośredniego powództwa przeciwko ubezpieczycielowi, z którym sprawca szkody zawarł umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, powinny być oceniane na podstawie prawa państwa trzeciego, w sytuacji gdy:– system prawny mający zastosowanie w myśl statutu odpowiedzialności deliktowej przewiduje instytucję bezpośredniego powództwa w stosowne
j ustawie o umowach ubezpieczenia,– strony umowy ubezpiecze
nia wybrały prawo państwa trzeciego jako prawo właściwe dla tej umowy,– zgodnie z którym zastosowanie znajduje prawo państwa, w którym siedzibę ma ubezpieczyciel, oraz– system prawny tego państwa przewiduje instytucję bezpośredniego powództwa także w stosownej ustawie o umowach ubezpieczenia?