Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2017 r. – Komisja Europejska / Węgry
(Sprawa C-171/17)
Język postępowania: węgierski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele): V. Bottka i H. Tserepa-Lacombe)
Strona pozwana: Węgry
Żądania strony skarżącej
Komisja wnosi do Trybunału o:
stwierdzenie, że, uregulowany ustawą nr CC z 2011 r. oraz dekretem wykonawczym nr 356/2012 do tej ustawy z dnia 13 grudnia 2012 r., krajowy system płatności mobilnych wprowadzony i obowiązujący na Węgrzech, który tworzy monopol poprzez przyznanie praw wyłącznych przedsiębiorstwu Nemzeti Mobilfizetési Zrt., utrudnia wejście na uprzednio konkurencyjny rynek hurtowy płatności mobilnych i którego utworzenie nie było ani konieczne, ani zgodne z zasadą proporcjonalności, jest sprzeczny z
po pierwsze, art. 15 ust. 2 lit. d) i z art. 16 ust. 1 dyrektywy 2006/123/WE1 ;
po drugie, art. 49 TFUE i art. 56 TFUE;
obciążenie Węgier kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Ustawa nr CC z dnia 1 kwietnia 2011 r. dotycząca krajowego systemu płatności mobilnych (zwana dalej „ustawą”) wprowadziła zmiany w ustawodawstwie regulującym świadczenie usług płatności mobilnych obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. i wywołujące obligatoryjne skutki od dnia 2 lipca 2014 r. Ustawa definiuje usługi podlegające scentralizowanej i mobilnej sprzedaży w następujących sektorach: a) parkowanie w miejscach publicznych; b) udostępnianie sieci drogowej w celach transportu; c) transport osób wykonywany przez przedsiębiorstwo należące do skarbu państwa; d) inne usługi świadczone przez przedsiębiorstwo należące do skarbu państwa. Spośród wyżej wymienionych, w chwili obecnej na Węgrzech płatności mobilne są przyjmowane jedynie za parkowanie w miejscach publicznych i za korzystanie z sieci drogowej w celach transportu (e-winieta i usługa HU-GO). Niniejsze postępowanie dotyczy jednak wszystkich czterech dziedzin objętych zakresem zastosowania ustawy.
Zdaniem Komisji, w zakresie usług związanych z parkowaniem w miejscach publicznych Nemzeti Mobilfizetési Zrt. wykonuje tę samą działalność, którą wcześniej wykonywali inni dostawcy usług płatności mobilnych, z tą różnicą, że korzysta ona z wyłącznego prawa zawierania umów z operatorami parkingów, a pobierane przez nią opłaty podlegają regulacji ustawowej. Podobnie jest w sektorze udostępniania sieci drogowej w celach transportu, ponieważ Nemzeti Mobilfizetési Zrt. jest jedynym usługodawcą, który zawarł umowę z dostawcą usługi publicznej i może odpłatnie udzielać prawa skorzystania z drogi bezpośrednio odbiorcom usługi. W konsekwencji, w tych dwóch sektorach inni dostawcy usług płatności mobilnych lub telefonii komórkowej nie mogą prowadzić działalności jako pośrednicy.
W konsekwencji, wprowadzenie krajowego systemu płatności mobilnych oraz wyłączny charakter praw przyznanych Nemzeti Mobilfizetési Zrt. utrudniają innym przedsiębiorcom (węgierskim jak i zagranicznym) dostęp do hurtowego rynku usług płatności mobilnych (tj. rynku usług świadczonych pośrednikom w świadczeniu usług płatności mobilnych, którzy z kolei zawierają umowy z dostawcami usług parkingowych i innych usług publicznych), który wcześniej był rynkiem otwartym na konkurencję. Zdaniem Komisji, przepisy regulujące krajowy system płatności mobilnych analizowane globalnie są zatem źródłem dyskryminacji i naruszają swobodę przedsiębiorczości (naruszenie art. 15 dyrektywy 2006/123/WE i art. 49 TFUE). Przepisy te naruszają również swobodę świadczenia usług (naruszenie art. 16 dyrektywy 2006/123/WE i art. 56 TFUE), ponieważ wyłączne prawa przyznane Nemzeti Mobilfizetési Zrt ograniczają świadczenie usług transgranicznych. W odniesieniu do innych usług podlegających scentralizowanej i mobilnej sprzedaży, w przypadku których dokonywanie płatności mobilnych nie jest jeszcze na Węgrzech możliwe, ustawa przyznaje Nemzeti Mobilfizetési Zrt. te same prawa wyłączne, co pozwala rozciągnąć na te usługi powyższą analizę prawną.
Zgodnie z właściwymi postanowieniami traktatu FUE i przepisami dyrektywy 2006/123/WE, swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług mogą podlegać tylko takim ograniczeniom, które zostały ustanowione w interesie publicznym i nie są dyskryminujące, a ponadto spełniają wymogi konieczności i proporcjonalności. Komisja jest zdania, że motywy przedstawione przez Węgry nie mogą uzasadnić ograniczeń wprowadzonych ustawą, ponieważ nie spełniają one wymagań w zakresie konieczności i proporcjonalności.
____________1 Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 20106 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36).