Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Social de Terrassa (Hiszpania) w dniu 22 lutego 2017 r. – Gardenia Vernaza Ayovi / Consorci Sanitari de Terrassa
(Sprawa C-96/17)
Język postępowania: hiszpański
Sąd odsyłający
Juzgado de lo Social de Terrassa
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Gardenia Vernaza Ayovi
Strona pozwana: Consorci Sanitari de Terrassa
Pytania prejudycjalne
Czy należy uznać, że zakresem pojęcia warunków pracy, o którym mowa w klauzuli 4 ust. 1 dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC)1 , objęte jest rozwiązanie prawne przyjęte w porządku prawnym dla kwalifikacji zwolnienia dyscyplinarnego uznanego za bezprawne a w szczególności rozwiązanie przewidziane w art. 96.2 królewskiego dekretu ustawodawczego 5/2015 z dnia 30 października zatwierdzającego tekst jednolity ustawy o statucie podstawowym funkcjonariuszy publicznych?
Czy zgodnie z klauzulą 4 ust. 1 dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), stanowi dyskryminację sytuacja taka jak przewidziana w art. 96.2 królewskiego dekretu ustawodawczego 5/2015 z dnia 30 października zatwierdzającego tekst jednolity ustawy o statucie podstawowym funkcjonariuszy publicznych, w której zwolnienie dyscyplinarne pracownika zatrudnionego na stałe w organie administracji publicznej w wypadku stwierdzenia jego bezskuteczności – bezprawności – wymaga zawsze przywrócenia pracownika na stanowisko, lecz gdy pracownik jest zatrudniony na czas nieokreślony [, ale nie na stałe] lub tymczasowo i wykonuje przy tym te same zadania, co pracownik zatrudniony na stałe, zapewniona jest możliwość nieprzywracania go na stanowisko w zamian za odszkodowanie?
Czy odmienne traktowanie mogłoby być uzasadnione w sytuacji opisanej w poprzednim pytaniu, gdyby rozpatrywać ją nie w świetle dyrektywy, lecz w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
____________1 Dz.U. 1999, L 175 s. 43.