Προσφυγή της 4ης Ιουνίου 2008 - Gosselin World Wide Moving κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-208/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Gosselin World Wide Moving NV (Deurne, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: F. Wijckmans, advocaat, και S. De Keer, advocate)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει την ανακοινωθείσα στην προσφεύγουσα στις 25 Μαρτίου 2008 απόφαση C (2008) 926 τελικό της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2008, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ (υπόθεση COMP/38.543 - Υπηρεσίες διεθνών μετακομίσεων), κατά το μέρος που απευθύνεται στην προσφεύγουσα·
επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1 της επίμαχης αποφάσεως κατά το μέρος που απευθύνεται στην προσφεύγουσα, στο μέτρο που δέχεται εις βάρος της προσφεύγουσας την ύπαρξη διαρκούς παραβάσεως από τις 31 Ιανουαρίου 1992 μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου 2002, και να μειώσει, σύμφωνα με την κατά τα πιο πάνω προσαρμογή της διάρκειας της παραβάσεως, το πρόστιμο που επιβλήθηκε με το άρθρο 2 κατά το μέρος που στρέφεται κατά της προσφεύγουσας·
επικουρικότερα, να ακυρώσει το άρθρο 2, στοιχείο ε΄, της επίμαχης αποφάσεως, κατά το μέτρο που στρέφεται κατά της προσφεύγουσας, για τα ελαττώματα που συνιστούν τον δεύτερο και/ή τον τρίτο λόγο ακυρώσεως και, συνακόλουθα, να μειώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε με το άρθρο 2, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της προσφεύγουσας·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η επίμαχη απόφαση συνιστά παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ. Με το πρώτο σκέλος του λόγου αυτού διατείνεται ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε κατά νόμον ότι η πράξη που μπορεί να προσαφθεί στην προσφεύγουσα πρέπει να χαρακτηριστεί ως αισθητός περιορισμός του ανταγωνισμού υπό την έννοια του άρθρου 81 ΕΚ. Με το δεύτερο σκέλος ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε κατά νόμον ότι η συμφωνία στην οποία η προσφεύγουσα έλαβε μέρος μπορεί να επηρεάσει αισθητά το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.
Επικουρικώς, με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλει ότι η επίμαχη απόφαση συνιστά παράβαση του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003
1, του άρθρου 15, παράγραφος 2, του κανονισμού 17/62
2 και των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων
3. Οι διατάξεις αυτές παραβιάστηκαν, στο πλαίσιο του υπολογισμού του προστίμου, με τον καθορισμό της σοβαρότητας της παραβάσεως, με τον καθορισμό της διάρκειας της παραβάσεως, με τον καθορισμό της αξίας των πωλήσεων προκειμένου να υπολογιστεί το βασικό ποσό του προστίμου και, τέλος, με την κρίση ότι δεν υπάρχουν ελαφρυντικές περιστάσεις όσον αφορά την προσφεύγουσα.
Επικουρικότερα, με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως ισχυρίζεται ότι παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως ιδίως με τον καθορισμό της παραβάσεως και της αξίας των πωλήσεων που ελήφθησαν υπόψη για τον υπολογισμό του προστίμου.
____________1 - Κανονισμός του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2002 για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1).2 - Κανονισμός 17 του Συμβουλίου: πρώτος κανονισμός εφαρμογής των άρθρων 85 και 86 της Συνθήκης (ΕΕ ειδ. έκδ. 08/001, σ. 25).3 - Κατευθυντήριες γραμμές για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) (ΕΕ 2006, C 210, σ. 2).