Προσφυγή της 10ης Σεπτεμβρίου 2007 - Telefónica και Telefónica de España κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-336/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Telefónica, S.A. και Telefónica de España, S.A. (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: F.-E. González Díaz και S. Sorinas Jimeno, abogados)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:
Κυρίως, να ακυρώσει, δυνάμει του άρθρου 230 της Συνθήκης ΕΚ, την απόφαση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 4ης Ιουλίου 2007 στην υπόθεση COMP/38.784 - Wanadoo España κατά Telefónica·
επικουρικώς, δυνάμει του άρθρου 229 της Συνθήκης ΕΚ, να ακυρώσει την εν λόγω απόφαση κατά το μέτρο που επιβάλλει πρόστιμο ή να περιορίσει το ύψος του προστίμου αυτού·
εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως της 4ης Ιουλίου 2007, σχετικά με διαδικασία του άρθρου 82 της Συνθήκης ΕΚ (υπόθεση COMP/38.784 - Wanadoo España κατά Telefónica), με την οποία η Επιτροπή επέβαλε στην Telefónica, S.A., εις ολόκληρον με την Telefónica de España, πρόστιμο ύψους 151 875 000 ευρώ λόγω παραβάσεως του άρθρου 82 της Συνθήκης ΕΚ, σε σχέση με προβαλλόμενες πρακτικές συμπιέσεως των τιμών.
Προς στήριξη των ισχυρισμών τους, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν τα εξής:
- προσβολή των δικαιωμάτων τους άμυνας, καθόσον η απόφαση στηρίζεται σε διάφορα πραγματικά στοιχεία τα οποία δεν τους κοινοποιήθηκαν κατά τη διοικητική διαδικασία και επί των οποίων δεν είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν την άποψή τους.
- ότι η καθής υπέπεσε σε διάφορα πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως σχετικά με:
- τον ορισμό τριών διαφορετικών αγορών χονδρικής και όχι μιας και μοναδικής αγοράς χονδρικής για πρόσβαση ADSL, η οποία περιλαμβάνει τόσο τον τοπικό βρόχο όσο και την πρόσβαση σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο ή, επικουρικώς, τουλάχιστον τις δύο τελευταίες·
- την υποτιθέμενη δεσπόζουσα θέση των προσφευγουσών στις σχετικές με τα προϊόντα αυτά αγορές χονδρικής και λιανικής·
- την εφαρμογή του άρθρου 82 ΕΚ σε σχέση με τη φερόμενη ως καταχρηστική συμπεριφορά τους. Κατ' αρχάς, η Επιτροπή εφαρμόζει το εν λόγω άρθρο στην de facto άρνηση συνάψεως συμβάσεως σε περίπτωση που τα εν λόγω διατιθέμενα στη χονδρική προϊόντα δεν αποτελούν "ουσιώδη υποδομή", ερχόμενη έτσι σε αντίθεση προς τη νομολογία Oscar Bronner. Δεύτερον, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι μπορεί να εφαρμοστεί το άρθρο 82 στην περίπτωση της συμπεριφοράς των προσφευγουσών, ενδεχόμενο το οποίο οι προσφεύγουσες αποκρούουν, η απόφαση αγνοεί τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η νομολογία Industrie des Poudres Sphériques, σύμφωνα με την οποία, για να κηρυχθεί παράνομη μία συμπίεση των τιμών, πρέπει να αποδεικνύεται είτε ότι η τιμή του ανερχόμενου προϊόντος είναι υπερβολική είτε ότι η τιμή του τελικού προϊόντος είναι εξοντωτική·
- τη φερόμενη ως καταχρηστική συμπεριφορά και τις επιπτώσεις της στην αγορά· πρώτον, διότι επιλέγει εσφαλμένως τα εισερχόμενα χονδρικής που αποτελούν αντικείμενο συγκρίσεως και, δεύτερον, διότι υποπίπτει, μεταξύ άλλων, σε σημαντικά σφάλματα κατά τον υπολογισμό και σε παραλείψεις, τόσο κατά την εφαρμογή του κριτηρίου "κατά περίοδο" όσο και στη μέθοδο της "απομειώσεως των ταμειακών εισροών". Τα σφάλματα αυτά, τόσο μεμονωμένα όσο και συλλογικά, επισύρουν την ακυρότητα της μεθοδολογίας και των υπολογισμών που περιέχει η απόφαση. Επίσης, στην απόφαση δεν αποδεικνύονται επαρκώς οι υποτιθέμενες επιπτώσεις της συμπεριφοράς των προσφευγουσών όσον αφορά τον ανταγωνισμό.
- την υπέρβαση των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής και, εν πάση περιπτώσει, την προσβολή των αρχών της επικουρικότητας, της αναλογικότητας, της καλόπιστης συνεργασίας και της χρηστής διοικήσεως, καθόσον επενέβη σε ζήτημα το οποίο είχε ήδη ρυθμιστεί από την εθνική ρυθμιστική αρχή των τηλεπικοινωνιών, η οποία προβλέπεται από τον ίδιο τον Ευρωπαίο νομοθέτη και ενήργησε σύμφωνα με τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες που αυτός της έχει αναγνωρίσει και δυνάμει νομοθετικής ρυθμίσεως βασιζόμενης στους κοινοτικούς κανόνες περί ανταγωνισμού.
Όσον αφορά την ακύρωση ή τη μείωση του προστίμου, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή παρέβη τα άρθρα 15, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 17/62 του Συμβουλίου, πρώτου κανονισμού εφαρμογής των άρθρων 85 και 86 της Συνθήκης (νυν άρθρα 81 και 82) και 23, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης, καθόσον έκρινε ότι η παράβαση έγινε με δόλο ή βαριά αμέλεια και χαρακτήρισε την παράβαση ως "χαρακτηριστική κατάχρηση".
____________