Υπόθεση C‑636/11

Karl Berger

κατά

Freistaat Bayern

(αίτηση του Landgericht München I
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Κανονισμός (ΕΚ) 178/2002 — Προστασία των καταναλωτών — Ασφάλεια των τροφίμων — Ενημέρωση του κοινού — Διάθεση στην αγορά ενός ακατάλληλου για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμου το οποίο δεν ενέχει όμως κίνδυνο για την υγεία»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα)
της 11ης Απριλίου 2013

1.        Προδικαστικά ερωτήματα — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου — Επαναδιατύπωση των ερωτημάτων που δεν διατυπώθηκαν ορθώς ή δεν μνημονεύθηκαν ρητώς

(Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2.        Προστασία των καταναλωτών — Ασφάλεια των τροφίμων — Κανονισμός 178/2002 — Διάθεση στην αγορά ενός ακατάλληλου για ανθρώπινη κατανάλωση τροφίμου το οποίο δεν ενέχει όμως κίνδυνο για την υγεία — Εθνική ρύθμιση που επιτρέπει ενημέρωση του κοινού αναφορικά με την ονομασία του τροφίμου και της επιχειρήσεως υπό την ευθύνη της οποίας αυτό παρήχθη, μεταποιήθηκε ή ετέθη σε κυκλοφορία — Επιτρέπεται

(Κανονισμοί του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 178/2002, άρθρα 10 και 17 § 2, εδ. 2, και 882/2004, άρθρο 7)

1.        Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 31)

2.        Το άρθρο 10 του κανονισμού 178/2002, για τον καθορισμό των γενικών αρχών και απαιτήσεων της νομοθεσίας για τα τρόφιμα, για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων και τον καθορισμό διαδικασιών σε θέματα ασφαλείας των τροφίμων, έχει την έννοια ότι δεν αντιβαίνει προς αυτό εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει ενημέρωση του κοινού στην οποία μνημονεύεται η ονομασία του τροφίμου, καθώς και της επιχειρήσεως υπό το όνομα ή την επωνυμία της οποίας αυτό παρήχθη, μεταποιήθηκε ή ετέθη σε κυκλοφορία, στην περίπτωση που ένα τέτοιο τρόφιμο, παρότι δεν είναι επιβλαβές για την υγεία, είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση. Το άρθρο 17, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του προμνησθέντος κανονισμού έχει την έννοια ότι επιτρέπει στις εθνικές αρχές να απευθύνουν τέτοια ενημέρωση στο κοινό τηρουμένων των απαιτήσεων του άρθρου 7 του κανονισμού 882/2004, για τη διενέργεια επισήμων ελέγχων της συμμόρφωσης προς τη νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων και προς τους κανόνες για την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων.

(βλ. σκέψη 37 και διατακτ.)