Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 23 kwietnia 2018 r. w sprawie T-561/14: European Citizens’ Initiative One of Us i in. / Komisja Europejska, wniesione w dniu 26 czerwca 2018 r. przez European Citizens’ Initiative One of Us

(Sprawa C-418/18 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: European Citizens' Initiative One of Us (przedstawiciele: P. Diamond, Barrister, R. Kiska, Solicitor)

Druga strona postępowania: Rzeczpospolita Polska, Komisja Europejska, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

uchylenie wyroku Sądu wydanego w dniu 23 kwietnia 2018 r. w sprawie T-561/14;

stwierdzenie nieważności komunikatu Komisji COM(2014) 355 final wydanego w dniu 28 maja 2014 r.;

obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego oraz kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Po pierwsze, Sąd błędnie zastosował art. 117 TEU, w związku z art. 11 ust. 4 TEU, art. 24 TFEU i rozporządzeniem 211/2011¹ ; wykonywanie przez Komisję uprawnień dyskrecjonalnych winno być spójne z celami europejskiej inicjatywy obywatelskiej. W wyroku Sąd nie uwzględnił celu prawnego rozporządzenia, czyniąc je w konsekwencji martwą literą prawa.

Po drugie, Sąd błędnie uznał, że w komunikacie COM(2014) 355 final² Komisja oddzielnie przedstawiła prawne i polityczne wnioski, zgonie z wymogami rozporządzenia (UE) No 211/2011.

Po trzecie, Sąd nie poświęcił analizie komunikatu Komisji COM(2014) 355 final, wymaganego poziomu wnikliwości, poddając go jedynie badaniu ograniczonemu do oczywistych błędów.

Po czwarte, w każdym wypadku, jeżeli zakres kontroli przeprowadzonej przez Sąd spełnia wymogi prawidłowego badania pod względem prawnym (z czym nie zgadza się strona wnosząca odwołanie) Sąd nie stwierdził, że uzasadnienie komunikatu Komisji COM(2014) 355 final spełnia wymogi badania pod kątem oczywistych błędów. Komisja w szczególności nie odwołała się w sposób prawidłowy do orzecznictwa w sprawie C-34/10 Oliver Brüstle/Greenpeace i in.; nie uwzględniła w konsekwencji „systemu potrójnego zamka”, co nie zapewnia żadnych gwarancji etycznych (a w rzeczywistości, może skłaniać państwa członkowskie do obniżenia standardów etycznych w celu uzyskania dostępu do finansowania badań naukowych). Komisja następnie dopuściła się oczywistego błędu sugerując, że oferowanie dostępu do aborcji jest zobowiązaniem międzynarodowym wynikającym z programu działania Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju (ICPD) z 1994 r. oraz milenijnych celów rozwoju ONZ; Komisja dopuścili się kolejnego błędu formułując nielogiczną tezę jakoby finasowanie organizacji promujących i wykonujących aborcje w krajach rozwijających się miałoby − w przeciwieństwie do zwiększania finansowania rażąco niedoinwestowanych i borykających się z brakami kadrowymi systemów opieki zdrowotnej w tych krajach – przyczyniać się do ochrony zdrowia matek.

Po piąte, Sąd dokonał błędnej oceny charakteru inicjatywy obywatelskiej, traktując ją mianowicie jako zmierzającą do złożenia trzech szczególnych wniosków legislacyjnych, raczej niż jako mającą na celu ochronę godności zarodów [ludzkich]. W konsekwencji, Sąd dokonał błędnej oceny rozpatrywanych w tej sprawie zagadnień.

____________

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 211/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie inicjatywy obywatelskiej (Dz.U. 2011, L 65, s. 1).

² Komunikat Komisji COM(2014) 355 final z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Jeden z nas”.